Sevgili Nariel yeni yuvalarında mutlu olsunlar. Gittikleri yer de yabancı değil, gözünüz hiç arkada kalmayacak
Bir zamanlar bizim de iki kardeş kedilerimiz vardı. 3 aylıklardı aldığımızda. Aynı bunlar gibi her dakika birlikte olurlardı. Oğlan, kızı saatlerce yalayıp temizlerdi, taaaa kulaklarının içine kadar. Tam bir eğlencelikti. Evde bizleri de paylaşmışlardı (BİZ ONLARI DEĞİL
). Oğlan benim kedim olmuştu ve ciddi ciddi beni kıskanırdı.
Onlar da pencereden dışarı atlayıp bahçede gezer sonra kapıyı tırmalayıp eve girerlerdi. Neden çıktıkları yerden girmezlerdi hala anlayabilmiş değilim
Tuvalet ihtiyaçlarını da eve gelip yapar sonra yine pencereden bahçeye atlarlardı. Sanırım evi sahiplenmekle ilgili bir durum bu. Sonra bir gün oğlan hastalandı, ne yaptıysak kurtaramadık. Bir gün eve dönmedi. Günlerce aradık, ne ölüsünü ne de dirisini bulamadık. Aylarca rüyamda onu gördüm. Kızla 11 yıl daha birlikte olduk, onunla da çoook maceralarımız vardır. Sonra ara kata taşınınca dışarı çıkamaz olmuştu, ne zaman kapı açılsa mutlaka fırlayıp kaçardı. O evde nerden öğrendiyse tuvalete gitmek için kapı koluna zıplayıp aşağı çeker ve kapalı kapıları açarak işini hallederdi. Son evimizde de camdan dışarıyı seyredeceğim derken 5. kattan aşağı düştü hem de 2 kez. Biz yukarda kalp krizi geçirirken, o yürüyerek yoluna devam etmişti.
Uzun yıllar kedilerimiz oldu. Herbiriyle sayısız anılarım var. Çok keyifli yaratıklar, çok. Hele böyle iki kardeş olurlarsa oyunları hiç bitmiyor. Biz iki defa kardeşler büyüttük, büyüseler bile birbirlerine sataşmaktan hiç bıkmıyorlar. Onlarla geçirilen zaman dilimi hiç monoton ve sıkıcı olmuyor.
Kedi öykülerime bir başladım mı durmak bilmem
Bir yerde okumuştum: "Eve kedi alacaksanız şunu iyi bilin ki o evin sahibi olacak, sizse sadece bir bakıcı". Aynen öyle