Daha önce sürüngen beslemeye yeltenmiştim. Doğada vahşi bir yaşam süren bukalemun, kertenkele yavrusu, kaplumbağa gibi hayvanları evde beslemeye kalkıştım. Ama en fazla 2 gün sürdü. Yem yemediklerini görünce acıyarak bıraktım. İnsanı gördüklerinde tir tir titriyorlardı. Sonra bir daha hayvanları korkutmamaya karar verdim.
Geçen yıl evin içinde kertenkele yavrusu buldum. İçeride dolaşmasın diye balkona çıkardım. Kış gelince bir baktım soğuktan hayvan donacak. İçeri alıp uygun bir şeyin içinde beslemeye karar verdim. Kertenkeleyi kardeşime verip, ben bir kap aramaya gidince kardeşim kertenkeleyi elinden kaçırmış. Ondan sonra arada sırada duvarlarda rastlaştık kendileriyle.
Bu kez dokunmadım. Madem ki aile fertlerinden biri olmak istiyor, varsın olsun dedim. Bir küçük kertenkele sığmayacak mı eve. Sonradan anlıyorum ki kertenkelenin varlığının bize yararı varmış. Artık evde hiç hamam böceği gezmiyor.
Şu anda ise iki yavru kaplumbağam var. Normalde olsa ölürler diye cesaret edemezdim beslemeye. Ama bir akrabamızın beslediği kaplumbağaların yavrusu ve yumurtadan yeni çıkmış. Hal böyle olunca doğal yaşama alışmadan onu kendi kuracağım ortama alıştırabilirim diye düşündüm. Öyle de oldu. Benden korkmuyorlar. Verdiklerimi yiyorlar. 1 hafta oldu geleli. Henüz bir yer ayarlayamadım.