|
Aslında vaktin artık bedenime yavaşla dediği bir zamanda dostlarını kaktüsleriyle yad eden onlarla yaşatan bir sayfanın yeni bir mesajla en üst sıralara çıktığını görünce refleksle ve heyecanla açmıştım sayfayı yepyeni bir dostun hikayesini ya da gönül bahçesinde yerini almış bir dostun çiçek açtığı haberini alacağımı düşünmüştüm görür görmez...
Affınıza sığınarak hiç tanımadığınız bir dost olarak belki hakkınız olmadığını düşünüyorum bizi dostlarınızdan ve de kaktüslerinizden mahrum bırakmaya. Ve en çok da dostlarınıza, sonra o rengini özenle koruyan içinizdeki " Ben " e bunu yapmamalısınız... Burada bizler ne çok dersler aldık yazdıklarınızdan haberiniz olmadan... Sessiz sedasız okuduk ve inandık size... Geri dönmeniz ve dostlarınızı anmanız dileğiyle tekrar kaktüslerinizle...
|