[ibuprofen]

Growing dissectums
Contrary to popular belief, Japanese maples do not need acidic soils to grow well. They will succeed on most garden soils except the extremely alkaline, waterlogged or really dry. These are forest understorey plants, adapted to semi-shade, shallow but humus-rich soils, the shelter of a higher tree canopy and relatively constant moisture levels. Their biggest enemies are winter waterlogging (their fine, fibrous root systems are prone to rots) and late spring frosts. Japanese maples leaf out relatively early in the season and while frost damage to emerging leaves is rarely fatal, it can knock them back severely. Slow-growing dissectums can take time to recover from frost damage, although their small stature does at least make fleecing an entire plant during spring cold snaps possible.

If you garden on chalky, free-draining or heavy clay soils, Japanese maples in general, and dissectums in particular, adapt well to containers, and plants in pots can be brought under cover when frost threatens. A loam-based, John Innes-type compost with up to 20 percent added grit or perlite to improve drainage is ideal. Never allow the compost to dry out entirely; scorched leaves, their edges brown, dry and papery, will result. Pot-on gradually, every two or three years.

Scorch can occur with plants grown in the ground, too. Strong sunlight or winds can strip moisture from the leaves faster than the roots can replace it, and given the amount of edge to the leaves of dissectums they are particularly vulnerable. As with frost damage, scorch looks unsightly but plants usually recover and affected leaves can be cut off.

Most purple-leaved dissectums colour best in good light, but given the potential for scorch, this does not mean full sun, which is risky for all cultivars. Variegated cultivars are most prone to scorch in sun, so shade is crucial. Like all Japanese maples, dissectums have shallow root systems, so an organic surface mulch both conserves moisture and feeds the plant (more on Japanese maple cultivation). Be sparing of feritiliser - too much tends to produce lots of soft growth that is vulnerable to sun, wind, drought and early autumn frosts.

None of this should suggest dissectums are difficult to grow, however, for they are not - give them moisture at the right time and site them correctly in sheltered locations with some shade and they will repay handsomely with cascades of peaceful foliage that often changes colour with the seasons.

Placing dissectum maples
Dissectums should not be given vigorous neighbours, whether herbaceous or woody. Their delicate appearance suggests equally fine- or small-leaved companions. Selections with different leaf colours contrast effectively with each other, and they also look beautiful placed in front of more vigorous, upright Japanese maples such as Acer palmatum ‘Osakazuki’, A. palmatum ‘Sango-kaku’ (coral-bark maple) or exquisite A. shirasawanum ‘Aureum’ (golden full moon maple). Keep them far enough in front of the rootball of the larger plant, however, to avoid competition. Dissectums also mix well with other favourites of the Japanese garden such as evergreen azaleas, camellias and pieris, and even feathery grasses such as Stipa tennuissima or Deschampsia cespitosa.

On a smaller scale, including pot groupings, team dissectums with other foliage plants using complementary or contrasting colours and shapes. Red and purple dissectums go well with blue hostas, Ophiopogon planiscapus (black-leaved ‘Nigrescens’ or plain green), or the strappy, arching leaves of broad-leaved sedges such as Carex siderosticha or C. glauca, and plain or variegated Luzula (woodrush). The finely-divided leaves of smaller ferns such as Athyrium niponicum var. pictum (painted lady fern), Cyrtomium falcatum (Japanese holly fern) or cultivars of Polystichum setiferum Plumosum or Divisilobum Groups echo the dissectum leaf beautifully. Mounded green dissectums could be matched in shape with refined grass Hakonechloa macra ‘Aureola’ or the intense blue cushions of Festuca glauca ‘Elija Blue’, or contrasted with the bold, blood-red uprights of Imperata cylindrica ‘Rubra’ (blood grass) or the green, black-banded stems of Equisetum hyemale (scouring rush).

It is not just in Japanese or foliage gardens that dissectums can shine, however: their low mounds of foliage are equally at home in modern spaces, or potted on a contemporary deck. Green-leaved selections can blend demurely into the background, while purples and reds used as specimen plants demand attention. All are irresistibly tactile. Dark blue or reddish glazed pots complement rusty red and purple cultivars well, and a pair of potted dissectums would frame a doorway beautifully.

All colours look wonderful in splendid isolation close to water, and fare well at the edges of streams or ponds (if the soil is free-draining enough), where their foliage can luxuriate in the high humidity.

The less-vigorous dissectum cultivars are small and slow growing enough to be used in large rock gardens, as they are at RHS Garden Wisley. The delicate tracery of their bare, twiggy outline makes an excellent foil for early spring bulbs such as snowdrops, Chionodoxa, Leucojum and dwarf daffodils, while their mounded form makes an elegant backdrop to cushion-forming alpines such as saxifrages and sedums.

Pruning
Although dissectum maples do not need pruning, they form such a congested dome that the curved or downright serpentine beauty of their trunk and branches is hidden. Selective pruning to open up this internal structure to sight not only makes them look better aesthetically, it allows light and air into the canopy, reducing potential problems with fungal diseases and pests lurking inside. Dissectums are best pruned in summer.
In Japan, dissectums are often grown in pots raised well off the ground to bring their fine structure closer to eye level, and are prized as much for the filigree beauty of their winter branches as for their foliage.
Fern-leaf or dissectum variety Japanese maples are among the most beautiful of all foliage plants. They may not flower conspicuously but certainly mark the changes of season: the shy emergence of their vividly-coloured spring leaves declares the true end of winter, subtly shifting into a more demure but luxuriant midsummer dress of lush, feathery, cascading foliage before taking on dazzling autumnal robes. Even when the last leaves have fallen, the elegant scaffolding that is revealed continues to have impact.

These are plants that command attention in all seasons, with a presence far larger than their diminutive size suggests.

“Dissectum” yetiştirme

Meşhur inanışın tersine; Japon akçaağaçları güzel gelişmek için asidik toprağa ihtiyaç duymaz. Su bazlı, aşırı alkali ya da tamamen ıslak olanlar dışında çoğu bahçe toprağı ile iyi gelişeceklerdir. Bunlar yarı gölgeye, sığ ancak humustan zengin toprağa, yüksek bir ağacın arkasında kalmaya ve sürekli görece fazla neme alışmış orman bitkileridir. En büyük düşmanları kış baskınları (ince fibröz kökleri çürümeye meyillidir) ve bahar sonu donlarıdır. Japon akçaağaçları mevsim başında yaprak sürmeye başlarlar ve çıkan yaprakların soğuğa maruz kalması nadiren ölümcül olabilir, ciddi bir şekilde çarpabilir. Bahar soğuk hava dalgalarında küçük yapıları sayesinde bu ağacın tümü kaplanmış gibi korunaklı olsa da yavaş gelişen bu bitkilerin donma hasarını tamir etmesi uzun sürebilir.

Çiçek ekiminde kireçli, serbet tahliyeli ya da ağır killi toprak kullanırsanız, genel olarak Japon akçaağaçları, özellikle de “dissectum” kaba iyi alışacaktır ve saksıdaki bitki soğuklar tehdide başladığında koruma altına alnınabilecektir. Tahliyeyi kolaylaştırmak için, verimli toprak, %20 oranında çakıl veya perlit eklenmiş John-Innes tipi karışım en iyisidir. Hiç bir zaman toprağın tamamen kurumasına müsaade etmeyin; bu, yanmış yapraklar ve kağıt inceliğinde, kuru, kahverengi yaprak uçları ile sonuçlanacaktır. Kademeli olarak 2 ya da 3 yılda bir saksı değiştirin.

Yanma yerde büyüyen bitkilerde de görülebilir. Güçlü güneş ışığı ya da rüzgar yapraklarda köklerin uçlarda olan ve savunmasız yapraklara gereken miktarı telafi edebileceğinden daha fazla nemi alıp götürebilir. Donmada olduğu gibi yanan yapraklar da çirkin görünür ancak bitki genellikle kendini tamir edebilir ve etkilenen yapraklar kesilebilir.

Çoğu mor yapraklı “dissectum” renkerini en iyi ışık altındayken sergiler ancak bunun yanma tehlikesi vardır, tabii ki burada kastedilen tüm dikili canlılar için riskli olan direkt güneş ışığı değildir. Değişik renklerdeki bitkiler güneşte yanmaya daha çk eğilimlidir, o halde gölge elzemdir. Tüm japon akçaağaçları gibi “dissectum”lar da yüzeysel kök sistemlerine sahiptirler ve bu yüzden organik organik saman-yaprak karışımı ile yüzeyin kaplanması hem nemi tutar hem de bitkiyi (daha çok Japon akçaağacı türleri için geçerli) besler. Gübre kullanırken tutumlu davranın, çok fazla vermek bitkinin güneşe, rüzgara, susuzluğa ve erken güz soğuklarına savunmasız olan dayanıksız gelişim şekline geçmeye meyletmesine sebep olur.

Bunların hiçbirisi “dissectum”un yetiştirilmesi zor olduğunu göstermez, değillerdir de. Doğru zamanda nem almalarını sağlayın, birazcık gölgeli korunmuş bir alana yerleştirin, mevsimler geçtikçe sık sık değişen yapraklar silsilesi ile size güzel bir cevap vereceklerdir.


“Dissectum”u konumlandırma

İster otsu olsun ister odunsu, “dissectum”un büyük ve güçlü komşuları olmamalıdır. Zarif görünümü eşit derecede ince görünümlü ya da küçük yapraklı arkadaşlara sahip olmasını gerektirir. Farklı yaprak türleriyle olan seçimler birbirleri ile etkili bir kontrast oluşturacaktır, ayrıca mercan kabuğu akçaağaç olarak da bilinen Acer palmatum ‘Sango-kaku’ gibi, enfes A. shirasawanum ‘Aureum’ (altın dolunay akçaağacı) gibi ya da Acer palmatum ‘Osakazuki’ gibi yüksek ve heybetli Japon Acer Palmatumlarının önüne yerleştirildiklerinde güzel görünürler. Yarışa girmelerini önlemek için büyük bitkilerin kök yumağından uzakta tutun. “dissectum”lar ayrıca herdem yeşil azaleas, camellias ve pieriler gibi Japon bahçesinin güzide üyeleriyle ya da Stipa tennuissima ve Deschampsia cespitosa gibi tüylü çayırlarla uyum sağlar.

Diğer taraftan saksıları gruplamak suretiyle tamamlayıcı yahut zıt renklerir ve şekiller “dissectum”ları diğer salon bitkileri ile takımlar haline getirin. Kırmızı ve mor “dissectum”lar mavi hostalarla ya da Ophiopogon planiscapus (kara yapraklı siyahiler ya da düz yeşil), Carex siderosticha ya da Carex glauca gibi dolgun kemerli yapraklara sahip sıradan sazlarla, ya da düz yahut değişik renkli Luzula ile iyi gider. Athyrium niponicum var. Pictum, Cyrtomium falcatum (Japon çobanpüskülü) gibi yaprakları güzelce ayıklanmış eğreltiotları ya da Polystichum setiferum Plumosum bitkileri ya da Divisilobum grubu “dissectum” yaprağıyla denge oluşturur. Yeşil, kümeli “dissectum”lar tasfiye edilmiş çayırlar Hakonechloa macra ‘Aureola’ ya da Festuca glauca ‘Elija Blue’ nın yoğun mavi döşemesi yahut Imperata cylindrica ‘Rubra’ (kırmızı çayır) nın koyu kan kırmızısı tezatlığı ya da yeşil-siyah çizgili Equisetum hyemale kökleri ile güzel birer eş olabilirler.

“Dissectum”lar sadece japonyada veya çiçek bahçelerinde boy göstermezler buna karşılık küçük kümeleri modern evlerde veya çağdaş güvertelerde aynı oranda kullanılırlar. Morlar ve kırmızılar özel ilgi ve bakım gerektirdiklerkli için numunelik olarak kullanılırken yeşil yapraklılar arka planda ciddi miktarda harmanlanabilir. Hepsi çok çekicidirler. Koyu mavi **** kırmızı sırlanmış saksılar, pas kırmızısı ve mor fideleri iyi tamamlar ve bir kaç “dissectum” saksısıyla güzel bir giriş tasarlanabilir.

Tüm renkler su yakınlarında muhteşem isolasyonda harika görünürler ve yüksek nemin keyfini çıkarabildikleri dere kenarları **** gölet kenarlarında (eğer toprak yeterli tahliyeye sahipse) çok iyi yetişirler.

RHS wisleyin bahçesinde olduğu gibi gürbüz olmayan “dissectum”lar geniş, sarp bahçelerde kullanılmak üzere yeterince küçük ve yavaş gelişime sahiptir. Kümeli formu arka plana taşkıran çiçeği ya da kayakoruğu gibi yastıksı bir hava katarken kıvrımlı eğersiz taslağın zarif süsleri tıpkı kar tanesi çiçeği, Chionodoxa, Leucojum, cüce nergis olduğu gibi ilkbahar soğanlıları için mükemmel bir ahenk olşturur.


Budama

Her ne kadar “dissectum”ların budanmaya ihtiyacı olmasa da dallarının ve yapraklarının kıvırcık ve ağağı doğru yılankavi süzülen güzellikleri saklanmış olarak şişkin bir kube şeklinde durur. Bu iç tasarımı gözler önüne sermek için seçici bir budama yapmak sadece estetik açıdan ileri gitmeyi sağlamaz ayrıca kubbenin içine hava ve ışık girmesine olanak vererek mantar hastalıkları ve içeriye saklanabilecek böcek riskini azaltırlar. “Dissectum”lae en iyi yazın budanır.

Japonya’da güzel yapılarını gözler önüne serebilmek amacıyla “dissectum”lar yerden yeterince yükseltilmiş saksıda yetiştirilirler ve kışın dallarının işlemesi ve yaprakları oranında değerlidirler.

Eğrelti otu yapraklı yahut “dissectum” cinsi Japon akçaağaçları tüm salon bitkileri arasında en güzellerindendir. Bariz bir şekilde çiçek açmayabilirler ancak kesinlikle mevsim değişikliklerini işaret ederler: hayat dolu yapraklarının sıkılgan aceleciliği kışın sonunu gösterir, tüylerin ve yapraklar silsilesinin nefes kesici bir güz kaftanı giymeden önce ustaca daha ağırbaşlı ama göz alıcı bir bahar ortası elbisesine bürünmesi gelir sonra. Son yaprak düştüğünde iskelesiyle kalan bitki büyülemeye devam etmektedir.

Bunlar küçük ebatlarının düşündürdüğünün aksine her mevsim bakım gerektiren bitkileridir.

Not: “dissectum” Acer palmatum'un da içerisinde bulunduğu Japon akçaağaçları grubunun bir üyesidir.