Hani toplantı günü dolmuş şoförünün tavrından rahatsızlığımı iletmiştim ya; hayatı incelikler üzerinden sürdürmek gerek demiştim.
Bunu sigara nedeniyle yapamamış olmak, bir taraftan "az iç, az sonra iç..." derken bir taraftan ikiye katladığım miktarlarda içmek beni o dolmuş şoförünün kabalığıyla aynı yere koydu. Birilerinin rahatsız olduğunu bile bile kontrollü davranamamak benim değil bağımlılığın genel profili imiş. Aman işte dün akşam sigarayı bıraktım.
Mutlu musunuz?
Ben değilim. Seviyorum sigara içmeyi, ağzımdaki tadını. Midem ağrıyor içmezsem. AMATEM'e gittim bugün. Doktor kebelek kübelek derken ben çoktan olayı kavramışım; olayın mantığını, yapmam gerekenleri saydım döktüm. Yani kendi başıma bıraktım, doktor nikotin bandı verecekti, onu bile reddettim. Hisarönü'ne gitmemi yasakladı; çiçekçilerle çay sigara muhabbeti yapıyorum ya
Uğruna sigarayı bıraktığım arkadaşlarım, gelecek ay kaçın benden ya da milyon tane tohum getirin. Her krizi tohum ekerek savuşturmam gerek