İtiraf ile karışık bir nostalji yapayım.
Yıllar yıllar önce, internet dünyasının bir köşesinde bir site ile rastlaştım ve oraya yazmaya başladım. Sonra sitedeki birkaç eski üye beni imla hatalarım konusunda uyardı. İsmi lazım değil yine oradan biri "yazılarımı bu imla hataları yüzünden okumaya değer bulmadığını ve
asla okumayacağını" söyledi.
İnsanoğlu eleştirilmek istemiyor tabi. Hemen "ama napim derken ne yapayım yazmak komik değil mi?" "hem ben edebi bir şey yazmıyorum ki" gibi savunmalar geliştirdim kendime...haklıydım da aslında.
Sonra zaman içinde bu hatalar bana da tabiri caizse batmaya başladı. Gidip eski mesajlarımı düzeltmeye başladım vs... Bunu mesajlarım okunsun diye değil, kendim ve Türkçe için yaptım...Türkçeyi bozmaya hakkım yoktu.
İnsanlık hali, hala yanlış yazdığım oluyor. Ama fark edince/ettirilince hiç gocunmadan değiştiriyorum.
Buradaki şifre bence " Türkçeyi doğru konuşup yazmayı
takıntı haline getirmek ve
asla taviz vermemek."
faris Bey ağlamayın 