[meraklı]

Yıllar önce birbirini cok seven iki çiçek varmış. Birbirlerini o kadar çok seviyorlarmış ki baharda açtıklarında birbirlerini diger çiçeklerden kıskanıyorlarmış. Buna daha fazla dayanamayan çiçek baharda herkesin içinde açmak ve kalabalığın içinde kaybolmak yerine kışın dondurucu soğuğunda açarak canından cok sevdiği sevgilisini daha çok görmeyi hayal etmiş.
Yine bahar gelmiş. Tüm çiçekler açmış ve toprağı yedi renge boyamış. Çiçek kışın kurdugu hayallerini anlatmış sevgilisine. Diğer çiçek sevgilisinin bu fikrini çok beğenmiş ve bir dahaki sefere hiç kimsenin açmaya cesaret edemediği dondurucu soğukta açmaya söz vermişler.
Bahar bitmiş yaz geçmiş ve kış gelmiş. Sevgilisine kavuşma hayalleri ile yerinde duramayan çiçek karın bir yorgan gibi kapladığı toprağı delerek yeryüzüne çıkmış. Bembeyaz karlar içende o renkleriyle göz kamaştıran sevgilisini aramış aramış ama bulamamış ümidini yitiren çiçek bir süre sonra boynunu eğmiş ve soğuğun şiddetine daha fazla dayanamayarak hayatını kaybetmiş.
İşte o günden sonra aşkı için kışın dondurucu soğuğuna bile aldırmadan karların içinde açan çiçeğe KARDELEN ona sadık kalmayıp gelmeyen sevgiliye de HERCAİ MENEKŞE denmiş...