Kanaryalar çok ürkek hayvanlardır. Kafes kuşlarıdır, tek özellikleri güzel ötüşleri diye düşünülür. Oysa her hayvan gibi onların da bizim bilemediğimiz öyle özellikleri var ki.
Bundan 7 yıl kadar önce anneme bir kanarya yavrusu hediye geldi. Ötüş eğitimliymiş, gerçekten bülbül gibi sesler çıkartabiliyordu. Ben kuşları pek sevmezdim daha doğru kelime ile bir kedisever olduğum için ilgi duymazdım. Anneme gidip geldikçe bir şey dikkatimi çekmeye başladı ki bu kuş beni tanıyor ve benimle iletişim kurmaya çalışıyor. Aramızdaki bağ onun bana ulaşmaya çalışması ile başladı.
Sonra annem rahatsızlandı ve kuşu ben almak zorunda kaldım. Eve getirdiğimde özgürlük istediğini farkettim ve kafesini açık bırakmaya başladım. Canı istediği gibi gezip dolaşıp istediğinde kafesine girip uyuyor. Bir gün masada bıraktığım boncuklarla oynadığını oğlum görmüş. Böylece oyunculuğu da ortaya çıktı. Her geçen gün bize alışıp ağzımızdan yemek yemeler, omuzumuzda dolaşmalar gibi muhabbet kuşuna özgü hareketler yapmaya başladı. İnternette araştırma yaptım, kanarya sitelerine yazdım ama herkes hayret etti. Kanaryaların bu tür davranışları olamayacağını yazdılar.
Yıllardır birlikteyiz. Bu aralar görmesinde ve hareketlerinde bir zayıflama başladı. Son birkaç gündür yeni bir huy çıkarttı, sanki anne sıcaklığına ihtiyacı varmış gibi gelip avucumda yatıyor. Yaşlanıyor mu diye düşünüp, kaybetmekten çok korkmaya başladım ben de. Onsuz bir evi düşünmek bile istemiyorum. Şu anda da sol avucumda yattığı için tek parmak güç bela yazabiliyorum.
Şimdi artık biliyorum ki; kuş, kedi, köpek her ne olursa olsun, hiç farketmiyormuş. Onlar bizim dünyamızı, evlerimizi zenginleştiren varlıklarmış.
Ekleme: Veda ediyormuşsun bana
, konduramadım hiç. Sen beni sevdin, ben seni çok sevdim. Uğurlar olsun pıtırcığım güle güle.