|
Güzel bir başlık olmuş, katılım bekliyor öylemi, peki, bir tanede benden olsun.
Kızımın eşi yurt dışına çıkacak yalnız kalmasın diye yanına gitmiştim(geçen sene).
Damadım, sabaha karşı dört gibi kalkıp altı sularında uçacak, akşam geç vakit, "bir tane kek yapsanızda yolda yesek" dedi.
Kızım da, "evde üç yumurta var hemen yapayım" dedi, saat 23:30 suları.
Ben de işgüzarlık olsun diye hemen mutfağa gelip yardım etmeye başladım, vakit geç olduğu için hemen bitsin diyede acele ediyorum.
Yumurtalar çırpıldı, şekeri bir bardak ölçüp ilave ettim, diğer malzemelerde tamam, kalıbı yağlayıp boşalttık, kalıba dökerken biraz elime bulaştı, elimi ağzıma götürmemle birlikte bir çığlık attım, olduğum yerde donup kalmışım, bir şey söyleyemiyorum, öylece kızımın suratına bakıp duruyorum.
Kızım da parmağının ucuyla tadına bakınca anladı meseleyi, ben aceleden şeker diye tuz kavanozuna sarılmışım, bir bardak dolusu tuzu bir güzel kek hamuruna ilave etmişim.
Kendime inanamadım, bunca yıl kek yaparım başıma böyle bir şey gelmemişti, tabi kek doğru çöpe.
Hemen komşudan yumurta istendi, yeniden kek yapılmaya başlandı.
Şimdi ne zaman kek yapacak olsak kızım, "Anne lütfen kekimden uzak dur" der.
|