Alıntı:
Orijinal Mesaj Sahibi sukranayalp
Toprağınız varsa, onu istediğiniz biçimde ekip biçebilirsiniz ve sizinle aynı felsefede insanları bulup onlarla herzaman kaynaşabilirsiniz. Bu zor ve imkansız bir şey değil ki.
Zaten öyle yaşıyoruz.
Ama işin içine bu tarzdaki yapıları, mimari-felsefe ve estetik açıdan içimize sindirdiğimizde daha farklı yaşamayı kabul etmek gerekiyor.
......
Aslında bir bakıma bu evlere duyulan istek, şehir baskısından bunalmış insanların daha ilkel yaşama arzusu olamaz mı? Ve günün birinde buradan da bunalmayacaklarını bilebilir misiniz?
|
*
Neden toprağımız varken birileriyle birlikte olmak düşücesini de yanında atbaşı götürüyoruz acaba? Amacımız inzivaya çekilmek değil de ondan sevgili sukranayalp arkadaşım.. Hani “kafa dengi” denir değil mi, böyle birilerini bulmak imkansız değil elbet ama zor. Asgari müştereklerde buluşabilmek yeterli olduğu halde, düşünün ki onu sağlamak bile çok zor. Biz onları arıyoruz. Neden ev alma komşu al sözüne durup durup hak veriyoruz?
Sebat edince, kararlı olunca, zor başarılır, imkansız biraz zaman alırmış. (biz oğlaklar öyle deriz)
**
Bir kaç yaşantımız olmayacak. Her şeyi bu bir seferde yaşamak isteyebiliyor bazen insan işte. Şimdi apartmandan sıkılır, sonra köydeki hayattan, sonra teknede yaşamak isteyebilir; o da olmadı sonunda eski apartmanını dahi özleyip aynı mahalleye dönebilir.
Olabilir; dönebilir. Bunun tadında tuzunda, İçeriğinde ne vardır:
- Bu bir "geçici hevestir", bitmiştir, şimdi başka bir hevesi vardır, gidecektir.
- Tadına bakma olabilir; insan elinde olmayanı merak eder.
- Umduğunu bulamayabilir insan, yakın tabiriyle "gözünde büyütme". Bunu yapınca başı göğe ermemiştir.
- Hatta kaçıştı, arayıştı da denebilir, bunun ileriki boyutuna "sonucunda istediğini bulamayış" da denir.
- Herkes yapıyor diye yapılmış olabilir "modaya uyma", sonrasında modası geçiş.
- Beklentilerini tartamayış; evdeki hesap… olayı olabilir; köşeli yazarsak "yanlış köseye yatış" da denebilir.
- "Alışkanlıklardan vazgeçemeyiş". Veya öbür adıyla "eskiden yaşadığımız apartman ve şehir yaşantısına duyulan özlem" de denilebilir.
Bunların hepsinin çıktığı yerde insan "ŞEYTANA UYMA" modunda mıdır?.
Sonunda vardığı yer "BU YAŞANTI BANA GÖRE DEĞİLDi"dir. Bu cümleyle biter hepsi. Doğrudur, haklıdır kişi.
Bu tecrübelerin aktarılması iyidir. Akla gelmeyen şeyleri tartma imkanı olur okuyanların. Yeni yeni düşünmeye başlayanlar olabilir.
Ben emekliliğimi bile beklemeden gitmek için uğraşanlardanım. Kendimi orada buluyorum. Hayattan beklentinin en özeti karın doyurmaksa her şekilde doyurabilirim karnımı. Sorun, bana ihtiyacı olan kızımın gelecekle ilgili planlarını bu şekilde yok sayamayacağım gerçeğinin, içimi eskiden bu kadar yakmayan bu isteğimin üzerinde öncelikte olması. En azından şimdilik Ereğli’de bu tür yaşantıya daha yakınım şansıma.