Ben kendimi bildim bileli bitkilere yakın hissederdim en eski anılarım 4-5 yaşlarında iken sanki birileri bana orda burda bulduğum dalları ne şekilde kesip dikersem çelikler gibi ekersem filizlenip gelişeceğini söyler gibi idi. hatta bir defasında sanırım 10 yaşlarında idim metruk bir arsada o kadar otun içinde bir yarı kurumuş sökülüp atılmış bir palmiye ağacı buldum yine nasıl ise o ses bana onu bir yere dikmem gerektiğini söylüyordu aldım tamda evimizin önüne bir çukur kazıdım köklerinin büyük kısmı çürümüşdü temizledim kuru yapraklarını kesdim sanki o yaşımda birilerinden dikim dersleri almış gibi davranıyordum. Annemler çamura bulandım için kızacak gibi oldularsada bırakın çocuk oynasın muhabetinden yırtmışdım. birileri bana "-oğlum şu kurumuş çürümüş otlarla oynama onlar ölmüş ki birileri atmış" dese de ben bildiğimi okudum.
O palmiyeyi dikeli 38 sene oldu şu anda 4 kataki terasıma gölge düşürür boyda.
şimdi ister bana reincarnasyon geçirmiş bir bahçevansın deyin isterseniz de o palmiye o dallar senden yardım ister çağrılar yolluyordu deyin müsbet ilim okumuş biri olarak ( hatta 30 yıldır da tarot açarım söylediklerime ben de şaşarım ya...
) okuduklarım olanları tam açıklayamasada birşeyleri hala bilemedğimiz aşikardır.
Ha bu arada nerden edindiğim bilmediğim bir alışkanlıktır, hala bir bitkimin, bir orkidemin, bir CP'min yapraklarını kesme amaçlı yaklaştığım zaman, çocuğu sünnet edecek doktor edası ile makası arkamda saklayıp güler yüzle yaklaşır o kesim hamlesini de yaparken "-bak oldu bitti tamam acımadı" dediğimi de sonradan farkederim. onlar sanki... evet hakkatende önce canları acır gibi ama sonrada onların iyiliği için olduğunu anlar... bana küsmezler gibidir.
En azından ben bunu böyle algılıyorum eh göründüğü kadarı ile de bitkilerle her türlü nebatat la da iyi anlaşıyorum
