[Oğuz Karsan]

Merhaba,

Yazdıklarımı politika yapmak için yazmıyorum. Ancak ülke geleceği için ne planlamaya kalksak içinde politika oluşuveriyor. Ama parti gözetmiyorum çünkü başa hangisinin geldiğinin pek önemi yok. Hepsi aynı eylemleri yapmak zorunda bırakılıyorlar.

Ben insanlardan çok olaylara dikkat ediyorum. Başımıza eskiden ne gelmiş? Şimdi ne geliyor, karşılaştırıyorum.O parti, bu parti yok.

Pek bir değişiklik yok düşmanlar aynı, hainler çoğalmış, heryer ülkesini her an satabilecekler ile dolu. Peki biz ne yapıyoruz? Geçmişte olduğu gibi yine cambaza baktırılıyoruz.

Hani ürettiğimiz uçaklar, gemiler. Nerede bilimadamlarımızın yaptığı buluşlar? Bir ülkeyi yok etmek için eğitimine saldıracaksın. Düşmanlarımız bizi top ve tüfekle yenemeyeceklerini anladılar. Öyle de yapıyorlar. Bizi öyle bir hale getirdiler ki kendiliğimizden geliişmemizi sırtlayacak o çok kıymetli teknik adamları yetiştirecek olan meslek liselerini irticayı engelleme bahanesiyle baltalıyoruz. Sonra ne oluyor? Elimizde binlerce mimar, mühendis var ama gemi inşa edemiyoruz. Neden? Çünkü kaynakçı, frezeci, elektrikçi, demirci vs. ci yok

Başarılı olup dünya pazarlarında kendileriyle rekabet edebileceğimiz her sektörün önünü bir şekilde kesmeyi başarıyorlar. tarımımıza da el attılar. Önce kuş gribi, sonra zehirli keneler, verimli olacağını söyledikleri kısır tohumlar.

Ama en önce insanımıza el attılar. Farkındaysanız artık insan yetişmiyor. Elimizdekiler ile yetineceğiz artık. Filan partinin başkanı başarısız ama yerine adam yok. Farkında mısınız? gençlerimiz siyasete girmek istemiyor. Görünmez bir güç, ülkeyi şu anda başımızdakilerden çok daha iyi yöneteceği kesin olan pırıl, pırıl gençlerimizi engelliyor. Bu olay bile dış kaynaklı. Başarısızların gitmemesinin tek nedeni oynanan oyunun belki de parçası olduklarından. Amaç yine aynı. Ülkeye zaman kaybettirip atılması gereken önemli adımları attırmamak.

Her yer işsiz üniversiteliler ile dolu. Peki bu çocukların onca senesi onca emek yazık değil mi? Peki devlet planlama teşkilatı neyi planlar? Onca eğitim müsteşarı ne yapar? Hangi iş kolunda insana ihtiyacımız olduğuna kim karar verir? Peki niye işlerini yapmadılar? Kim hesap soracak?

İşte Malina bizim hesap sormamız lazım ama biz öyle işlerle meşgul ediliyoruz ki hesap sormak aklımıza bile gelmiyor. Soracak halimiz kalmıyor. İşte oynanan oyun bu. Bir o parti geliyor onun adamları yanlış işler yapıyor. Bir bu parti geliyor bunun adamları aynı yanlışları yapıyor. Ama olay aynı. Yapılan yanlış aynı. Ne yapılan yanlışlardan ders çıkarabiliyoruz. Ne de yapılmasını önlemeye gücümüz yetiyor.

Ulu Önder, Gençliğe Hitabeyi boşuna yazmamış. Bu günlere ve aynı yanılgılara tekrar düşürüleceğimizi çok iyi tahmin etmiş. Ama her okula, her öğrencimizin karşısına koyduğumuz halde, O çok kıymetli reçeteyi gerektiği gibi hazmettirememişiz gençliğimize. Yoksa gençlik eğlence yerleri yerine üretim yerlerinde olurdu. Öğle vakti milyonlarca insan boş boş sokaklarda gezmezdi

Halbuki herşey belli. Düşmanlar eskiden de aynıydı. Şimdi de aynı. Sadece yöntemler biraz değişti. Dış düşmanlara kim yardım edecek? İç düşmanlar ne yapacaklar? Biz düşmanlarımıza ne şekilde cevap vereceğiz? Hepsi belli aslında.

Bir düşünün bu gün hiç borcumuz olmasa ne olur? Yine birkaç yıl içinde borçlu hale getiriliriz. Çünkü geçmişi unutmuşuz. Gençlerimize eskiden neler yaşadığımızı anlatamamışız. Olaylar aynı, sadece insanlar farklı.

Önce borcumuzu bitirmeli, yeni borçların oluşmasına izin vermemeli, tuzaklara düşmemeli ve üretim yapmalıyız. Ama ne olursa olsun birşeyler üretmeliyiz. Yoksa elimizdekileri seve, seve özelleştirirler.

Yapılacak tek iş reçeteyi uygulamak. Yoksa elimizdeki, herşey gider. Önce ayağımızı yorganımızın altına çekmeliyiz. Sonra Kredi kartlarımızı kırmalıyız. Dış borcumuzu sıfırlamalıyız. Başka türlü bu ülke hamle yapamaz. Borçlu insan birşey yapamaz. Sömürülmeye devam eder dururuz.

Saygılar