Yaşadığım bir konuyu paylaşmak isterim.2002 yılının 5 mayısında Anneme doğum günü hediyesi olarak aldığım saksıda bir çiçek vardı.Kalın üzerine yazı yazılabilecek rafya kağdınada yazdığım bir not,
'Beni doğurup, büyütmeni, hayat vermeni sağlayan o güzel sevgin eminim bu çiçeğede hayat verecektir.Doğum günün kutlu olsun.Oğlun S....'
Türünü bilemiyorum ama o çiçek yıllarca sağlıklı olarak yaşadı.19 ocak 2007 akşamı Annemin aniden fenalaşması ve girdiği yoğun bakımdan çıkamaması sonucu hayata bağlanmamın en büyük amacını kaybettirdi.
Annemin gidişinden 2 ay sonra birden bire bu çiçekte soldu, çürüdü her yanı.Tek kök değildi 7-8 kadar köke sahipti.Durumu farkettikten sonra komşumla merak edip çiçekçiye götürdük kurtarılabilir bir yanı varmı diye.Çiçekçi gözümün önünde tek tek köklerine bakdı, ne yazıkkı o köklerin hepsi ölmüş.Yeniden yeşerme umudunun olmadığını söyledi.
O çiçeğe gözü gibi bakardı, her sabah konuşur haftada bir su verirdi.Şimdi düşündükçe acaba o yazıdaki istek son bulduğu içinmi oda bitmeyi tercih etti ?
Aklıma geldi, ben küçükken adına 'Merkuş' denilen bir bitki getirirlerdi.Onu katlayıp bir bezin içine dikip yastık altına koyardık.Yanılmıyorsam nazardan koruduğuna inanırlardı.Belki başka bir durum daha vardı tam hatırlayamıyorum.