Yaş itibariyle birçoğunuz bilmezsiniz.
Benim çocukluğumda( hatta gençliğimde) İstanbul'da böyle doğalgaz filan yoktu tabii.
Çok imkanı olanların kömür karnesi vardı, bir ton Zonguldak kömürü (taşkömür) alabilirlerdi, sonra bu da yarım tona düşürüldü.
Bunun kocayemişle ne alakası var demeyin.
Evlerin çoğunda ısınmak için odun yakılırdı, odunun da büyük kısmı Istranca'lardan getirilirdi(meşe).
Bazı mahalli diyebileceğim oduncular da çevreden, işte o Elmalı, Çavuşbaşı gibi şimdilerde villa mahallesi olan köylerden odun kesip getirirlerdi.
Kocayemişin kırmızı, bükümlü odununu ben çok severdim.
Bazen de oduncular kök satardı, kök ateşi çok dayanıklı olurdu.
İşte o kökleri sökülen kocayemişler, artık fidanlıklarda bile arayıp bulamadığım, bir fidan bulsam da bahçeme diksem diye aranıp durduğum güzelim ağaçlar, böyle şuursuzca yok edildi.
Geçen kış, ÇAmlıca korusunda çiçek açmış bir kocayemiş görünce ne kadar sevinmiştim.
(Resmini çekip galeriye koymuştum.)
Aaaah! hüzün...