Kök Kesimler ile Bitki Yayılımı Ev Bahçıvanı için talimatlar
Giriş
Girişe Geç
Sap kesimleriyle çoğaltma, birçok odunsu süs bitkisinin çoğaltılmasında en yaygın kullanılan yöntemdir. Birçok favori çalıların kök kesimlerinin köklenmesi oldukça kolaydır. Tipik olarak, ağaç türlerinin gövde kesimlerinin köklenmesi daha zordur. Bununla birlikte, krep mersinleri, bazı karaağaçlar ve huş ağaçları gibi ağaçlardan kesimler köklenebilir.
Kök kesimleriyle başarılı bir şekilde çoğaltmak için bir seraya gerek yoktur; bununla birlikte, kesim çevresinde yüksek nemin korunması kritiktir. Sadece birkaç kesimi köklendiriyorsanız, bir saksı kullanabilirsiniz ( Şekil 1 ). Tencereyi dipsiz bir süt sürahisi ile kaplayarak veya tencereyi şeffaf plastik bir torbaya koyarak yüksek nemi koruyun. Çelikler ayrıca bir tel çerçeve üzerine gerilmiş şeffaf plastikle kaplı plastik tepsilere de yerleştirilebilir ( Şekil 2 ). Drenaj için tepsilerin alt kısımlarında delikler olmalıdır. Plastik, nemi yüksek tutmaya ve kesimlerden su kaybını azaltmaya yardımcı olacaktır.
Daha ayrıntılı tesislere ihtiyacınız varsa, küçük bir kasnak çerçevesi oluşturabilir ve / veya aralıklı bir sis sistemi kullanabilirsiniz. HIL-404, Düşük Yatırım Yayılımı / Kış Koruma Yapısı ve Yayılma İçin Basit Bir Aralıklı Sis Sistemi olan HIL-405, bunun nasıl başarılabileceğini açıklar. Yararlı olabilecek bir başka yayın da AG-426, Ev Bahçıvanı için Küçük Bir Arka Bahçe Serasıdır .
Şekil 1. Çiçekli saksı
Şekil 1. Çiçekli saksı.
Şekil 2. Şeffaf plastik gerilmiş fırınla kaplı plastik tepsiler
Şekil 2. Tel çerçeve üzerine gerilmiş şeffaf plastikle kaplı plastik tepsiler.
Kök Kesim Türleri
Kök Kesim Türlerine Geç
Dört ana gövde kesimi türü otsu, yumuşak ağaç, yarı sert ağaç ve sert ağaçtır. Bu terimler, kesimlerin köklenip köklenmeyeceğini etkileyen en önemli faktörlerden biri olan stok bitkisinin büyüme aşamasını yansıtır. Takvim tarihleri yalnızca kılavuz olarak kullanışlıdır. Belirli süs bitkilerinin kök kesimlerinin en iyi zamanına ilişkin daha fazla bilgi için Tablo 1'e bakın.
Tablo 1. Seçilen odunsu süs bitkilerinin kök kesimlerinin köklenmesi için doku (odun) olgunluğunun optimum aşaması.
Yaygın isim
Bilimsel ad Kesme Tipi (SW = yumuşak ağaç, SH = yarı sert ağaç, HW = sert ağaç)
Yaprak dökmeyen bitkiler
Abelia Abelia spp. SH, HW
Arborvitae, Amerikan Mazı occidentalis SH, HW
Arborvitae, Oriental Platycladus orientalis SW
Açelya (dökmeyen ve yarı-dökmeyen) Rhododendron spp. SH
Kızamık, Mentor Berberis x mentorensis SH
Kızamık, Japon Berberis thunbergii SH, HW
Kızamık, keklik üzümü Berberis julianae SH
Şimşir, küçük yaprak Buxus microphylla SH, HW
Şimşir, ortak Buxus sempervirens SH, HW
Kamelya Camelia spp. SW, SH, HW
Ceanothus Ceanothus spp. SW, SH, HW
Sedir Cedrus spp. SH, HW
Chamaecyparis; Sahte selvi Chamaecyparis spp. SH, HW
Cotoneaster Cotoneaster spp. SW, SH
Cryptomeria, Japonca Cryptomeria japonica SH
Daphne Daphne spp. SH
Elaeagnus, dikenli Elaeagnus pungens SH
İngiliz sarmaşık Hedera helix SH, HW
Euonymus Euonymus spp. SH
Köknar Abies spp. SW, HW
Gardenya; Cape yasemin Gardenya jasminoides SW, SH
Heath Erica spp. SW, SH
Hemlock Tsuga spp. SW, SH, HW
Holly, Çin Llex cornuta SH, HW
Holly, Foster'ın Ilex x attenuata 'Fosteri' SH
Holly, Amerikan İlex opaca SH
Holly, Yaupon Ilex vomitoria SH, HW
Holly, İngilizce İlex aquifolium SH
Holly, Japonca İlex krenata SH, HW
Yasemin Jasminum türleri SH
Ardıç, sürünen Juniperus horizontalis SH, HW
Ardıç, Çin Juniperus Chinensis SH, HW
Ardıç, kıyı Juniperus conferta SH, HW
Leyland selvi x Cupressocyparis leylandii SH, HW
Manolya Mahonia spp. SH
Zakkum Nerium zakkum SH
Kutsal Osmanthus Osmanthus heterophyllus Sh, HW
Photinia Photinia spp. SH, HW
Çam, Mugo Pinus mugo SH
Çam, Doğu beyazı Pinus strobus HW
Pittosporum Pittosporum spp. SH
Podokarpus Podocarpus spp. SH
Kurtbağrı Ligustrunum spp. SW, SH, HW
Pyracantha; Ateş dikeni Pyracantha spp. SH
Ormangülü Rhododendron spp. SH, HW
Ladin Picea spp. SW, HW
Kartopu Viburnum spp. SW, HW
Porsuk Taxus spp. SH, HW
Yaygın isim Bilimsel ad Kesme Tipi (SW = yumuşak ağaç, SH = yarı sert ağaç, HW = sert ağaç)
Yaprak döken ağaçlar
Açelya (yaprak döken) Rhododendron spp. SW
Ihlamur ağacı; Amerikan ıhlamur Tilia americana SW
Huş ağacı Betula spp. SW
Acı tatlı Celastrus spp. SW, SH, HW
Yaban mersini Vaccinium türleri SW, HW
Süpürge Cytisus spp. SW, HW
Callery armut Pyrus calleryana SH
Catalpa Catalpa spp. SW
Yabanasması Akasma spp. SW, SH
Crabapple Malus uygulaması. SW, SH
Krep mersin Lagerstroemia indica SH
Kiraz, çiçekli Prunus türleri SW, SH
Şafak redwood Metasequoia glyptostroboides SW, SH
Deutzia Deutzia spp. SW, HW
Kızılcık Cornus spp. SW, SH
Mürver Sambucus spp. SW
Karaağaç Ulmus spp. SW
Euonymus Euonymus spp. HW
Hor çiçeği Forsythia spp. SW, SH, HW
Saçak ağacı Chioanthus türleri SW
Ginkgo, Maidenhair ağacı Ginkgo Biloba SW
Goldenrain ağacı Koelreuteria spp. SW
Ebegümeci, Çin Hibiscus rosa-sinensis SW, SH
Bal keçiboynuzu Gleditsia triacanthos HW
Hanımeli Lonicera spp. SW, HW
Ortanca Hydrangea spp. SW, HW
Ivy, Boston Parthenocussus tricuspidata SW, HW
Karaçam Larix spp. SW
Leylak Syringa spp. SW
Akçaağaç Acer spp. SW, SH
Sahte turuncu Philadelphus türleri SW, HW
Dut Morus spp. SW
Kavak; Titrek kavak; Cottonwood Populus spp. SW, HW
Kavak, Sarı; Lale ağacı; Lale kavağı Liriodendron tulipfera SH
Ayva, çiçekli Chaenomeles spp. SH
Erguvan Cercis spp. SW
Sharon Rose; Çalı-althea Hibiscus syriacus SW, HW
Gül Rosa spp. SW, SH, HW
Rus zeytin Elaeagnus angustifolia HW
Serviceberry Amelanchier spp. SW
Duman ağacı Cotinus coggygria SW
Spirea Spiraea spp. SW
Sarı Kantaron Hypericum türleri SW
Sumak Rhus spp. SW
Tatlı sakız Liquidambar styraciflua SW
Trompet sarmaşık Campsis spp. SW, SH, HW
Virginia sarmaşık Parthenocissus quinquefolia SW, HW
Weigela Weigela türleri SW, HW
Söğüt Salix uygulaması. SW, SH, HW
Wisteria Wisteria spp. SW
Otsu kesimler , coleus, krizantem ve yıldız çiçeği gibi odunsu olmayan, otsu bitkilerden yapılır. Ana bitkiden 3 ila 5 inçlik bir gövde parçası kesilir. Sapın alt üçte birinden yarısına kadar olan yapraklar çıkarılır. Kesimlerin yüksek bir yüzdesi köküdür ve çok çabuk yaparlar.
Yumuşak ağaç kesimleri , sertleşmeye (olgunlaşmaya) başladığı anda, odunsu bitkilerin yumuşak, etli, yeni büyümesinden hazırlanır. Sürgünler, büküldüklerinde kolayca kopabilecekleri ve yaprak boyutunda bir derecelendirmeye sahip oldukları zaman (en eski yapraklar olgun, en yeni yapraklar hala küçüktür) yumuşak ağaç kesimleri yapmak için uygundur. Çoğu odunsu bitki için bu aşama Mayıs, Haziran veya Temmuz aylarında gerçekleşir. Yumuşak sürgünler oldukça hassastır ve kurumalarını önlemek için ekstra özen gösterilmelidir. Ekstra çaba karşılığını verir çünkü çabuk kök salarlar.
Yarı sert ağaç kesimleri , genellikle bir büyüme dalgasından hemen sonra, mevcut sezonun büyümesinin kısmen olgunlaşmış ağaçlarından hazırlanır. Bu tür bir kesim normalde Temmuz ortasından sonbaharın başlarına kadar yapılır. Odun oldukça sağlamdır ve yaprakları olgun boyuttadır. Birçok geniş yapraklı yaprak dökmeyen çalılar ve bazı iğne yapraklılar bu yöntemle çoğaltılır.
Sert ağaç kesimleri , sonbaharda, kışın veya ilkbaharın başlarında, uykuda olan olgun gövdelerden alınır. Bitkiler genellikle hiçbir belirgin aktif büyüme belirtisi olmaksızın tamamen hareketsizdir. Odun sağlamdır ve kolay bükülmez. Sert ağaç kesimleri genellikle yaprak döken çalılar için kullanılır, ancak birçok yaprak dökmeyen ağaç için de kullanılabilir. Sert ağaç aşamasında çoğaltılan bitkilerin örnekleri arasında hor çiçeği, kurtbağrı, incir, üzüm ve spirea bulunur.
Üç tür sert ağaç kesimi düz, tokmak ve topuktur ( Şekil 3 ). Düz kesim, en yaygın kullanılan gövde kesimidir. Tokmak ve topuk kesimleri, aksi takdirde köklenmesi daha zor olabilecek bitkiler için kullanılır. Topuk kesimi için, kesimin tabanına eski ahşaptan küçük bir kısım dahil edilmiştir. Tokmak kesimi için, eski gövde ağacının tamamı dahildir.
Sert ağaç kesim türleri düz, tokmak ve topuktur
Şekil 3. Üç tür sert ağaç kesimi düz, tokmak ve topuktur.
Kök Kesimler için Köklendirme Prosedürleri
Kök Kesimleri için Prosedürlere Geç
Çelikler genellikle mevcut veya geçmiş sezonun büyümesinden oluşmalıdır. Mümkünse çiçek tomurcuklu malzemeden kaçının. Kesimler hazırlarken tüm çiçekleri ve çiçek tomurcuklarını çıkarın, böylece kesme enerjisi çiçekler yerine yeni kökler üretmek için kullanılabilir. Sağlıklı, hastalıksız bitkilerden, tercihen bitkinin üst kısmından kesimler alın.
Stok (ana) bitkinin doğurganlık durumu köklenmeyi etkileyebilir. Mineral besin eksikliği belirtileri gösteren bitkilerden kesim yapmaktan kaçının. Tersine, özellikle azotla yoğun şekilde döllenmiş bitkiler iyi köklenmeyebilir. Stok tesisi nem stresi altında olmamalıdır. Genel olarak, genç bitkilerden alınan çelikler, daha yaşlı, daha olgun bitkilerden alınan çeliklere göre daha yüksek oranda köklenir. Yanal sürgünlerden elde edilen kesimler genellikle terminal sürgünlerdeki kesimlerden daha iyi köklenir.
Bitki tamamen şişkin olduğundan sabah erken saatlerde kesim yapmak için en uygun zamandır. Kesilen parçaların yapışana kadar serin ve nemli tutulması önemlidir. Kesilen parçaları saklamak için bir buz sandığı veya ıslak kağıt havlu içeren koyu renkli bir plastik torba kullanılabilir. Kesilen parçaların yapıştırılmasında gecikme olursa, bunları plastik bir poşet içinde buzdolabında saklayın.
Sapın uç kısımları en iyisidir, ancak uzun bir çekim birkaç kesime bölünebilir. Çelikler genellikle 4 ila 6 inç uzunluğundadır. Keskin, ince ağızlı bir çakı veya keskin budama makası kullanın. Gerekirse, hastalıkların enfekte bitki kısımlarından sağlıklı olanlara bulaşmasını önlemek için kesici aleti ovma alkolüne veya 1 ölçek çamaşır suyuna 9 ölçek suya batırın.
Yaprakları kesimin alt üçte birinden yarısına kadar çıkarın ( Şekil 4 ). Geniş yapraklı bitkilerde, kalan yapraklar su kaybını azaltmak ve yerden tasarruf etmek için ikiye bölünebilir. Köklenmesi zor olan türler yaralanmalıdır.
Çelikleri kök destekleyici bileşiklerle işlemek, aksi takdirde köklenmesi zor olabilecek bazı bitkilerin köklenmesini uyarmak için değerli bir araç olabilir. Çelikleri işlemeden önce bazılarını ayrı bir kaba koyarak tüm köklendirme hormonu tedarikinin olası kirlenmesini önleyin. İşlemden sonra kalan herhangi bir malzeme atılmalı ve orijinal kabına iade edilmemelidir. Toz formülasyonu kullanırken fazla hormonu çıkarmak için kesimlere hafifçe vurduğunuzdan emin olun.
Köklendirme ortamı steril olmalı, doğurganlığı düşük olmalı ve yeterli havalandırma sağlamak için iyi drene edilmelidir. Ayrıca, sulamanın çok sık yapılmasına gerek kalmaması için yeterince nem tutmalıdır. Yaygın olarak kullanılan malzemeler kaba kum, bir kısım turba ve bir kısım perlit karışımı (hacimce) veya bir kısım turba ve bir kısım kumdur (hacimce). Vermikülit tek başına tavsiye edilmez, çünkü sıkıştırır ve çok fazla nem tutma eğilimindedir. Ortam kullanılırken sulanmalıdır.
Kesikleri orta uzunluklarının üçte biri ila yarısı kadar yerleştirin. Milin dikey yönünü koruyun (kesikleri baş aşağı yerleştirmeyin). Tomurcukların yukarı doğru baktığından emin olun. Tüm yaprakların güneş ışığını almasına izin verecek kadar aralıklı kesimler. Kaplar veya çerçevelerin derinliği 3 inç veya daha fazlaysa, kesikleri yerleştirdikten sonra tekrar sulayın. Kesikleri plastikle örtün ve dolaylı ışık altına yerleştirin. Doğrudan güneş ışığından kaçının. Kesimler köklenene kadar ortamı nemli tutun. Kesimler düzenli olarak buğulanırsa köklenme iyileştirilecektir.
Köklenme süresi, kesimin türüne, köklenen türe ve çevresel koşullara göre değişir. İğne yapraklılar, geniş yapraklı bitkilerden daha fazla zamana ihtiyaç duyar. Geç sonbahar veya erken kış, iğne yapraklıları köklendirmek için iyi bir zamandır. Köklendikten sonra, ilkbahara kadar kök yapısında bırakılabilirler.
Yeni köklenen kesimler doğrudan manzaraya nakledilmemelidir. Bunun yerine, onları kaplara veya bir yatağa nakledin. Kalıcı bir yere nakledilmeden önce onları daha büyük bir boyuta getirmek, hayatta kalma şansını artıracaktır.
Şekil 4. Yaprakları alttan üçte birinden yarıya çıkarın
Şekil 4. Yaprakları kesimin alt üçte birinden yarısına kadar çıkarın.
https://content.ces.ncsu.edu/plant-p...-home-gardener