[Kozanli]

Sönen ışık 💡 sadece karanlık mı yoksa, bir can, bir hane, bir ailenin yok oluşumu mu!
Zonguldak lı Saim bey Niğde'de görev yapmış eşi Niğde'yi çok sevmiş üç dekarlık tarla Vasfinda toprak almışlar içine küçük bir ev 🏡 yapmışlar yazları devamlı kalıyorlardı bu yıl covid 19 dan dolayı Şubat ayından itibaren kalıyorlardı yani Covid-19 dan dolayı şehirden uzak güvenli gördüğü bahçesinde.
Bana sınır olan evlerimiz arası 80-100 m olsada günlük esenleşip görüştüğüm komşum bu saatte yanan ışığı kararmış aydınlık yok.
Salı sabahı vefat eden eşinin son yolculuğuna bile katılamamıştı.
Dün gece 24 te karantina sondu.
"İbrahim abi, benim için bura da benim için bitti" demişti.
Bütün gece yanan ışık 💡 bakıyorum yok!
Gözlerim yaşarıyor, henüz 55 yaşlarında ki eşini kayıp etmenin bitkinliğini yaşıyordu.
Bir nestkahve ☕ yaptım kendime terasa oturdum yudumlarken efenin hav hav sesi sessizliği bozuyor.
Koca bir arsanın içinde şantiye halindeki yeni konağımda yapayalnız düşünüp sorguluyorum geçmişimi.
Hatasız insan var mıdır?
Geçmişi düşünüp yol haritası ciziyorum.
100 m2 ev neyine yetmiyor da 160 m2 ikinci kat yapıyorsun diye kendi kendime hayflıyor pişmanlık yaşıyorum.
Hayat işte bu kadar.
Işık bir gün sönecek.
Bir nestkahve içimlik!