Bir gün Vali Recep Yazıcıoğlu barajına pikniğe gitmiştik. Gezerken kadının biri yılan diye bağırdı. Hemen gittik baktık yarım metre pembenin tonlarında küt kuyruklu üçgen kafalı sevimlimi sevimli (tabi bu benim yorumum
) bir yılancık. Abimin elinde bir metre boyunda yarım parmak plastik boru vardı.(o zamanlar güneş enerjisi yapıyordu da arabada varmış.)Abim boruyla yılanı dürterken şaşırılacak bir şey oldu. Yılan borunun içine girmeye başladı.
tam olarak girince iki borunun iki tarafını kapattık. eve getirdik. (israrlarım sayesinde) Boş bi akvaryumum vardı akvaryum kumunu koyup içine koyduk. yılan çok sakin hareket ediyor yavaş yavaş ilerliyordu.Sağ sol yaparak kendini kuma gömüyordu.
Hiç ısıracak yılana benzemiyordu neyse iyice alışınca elimize falan alabiliyorduk.ÇOK SEVİN MİŞTİM ÇOK.
AMAAA bir sorun vardı bu yılan ne yiyecekti.
ot verdik olmadı,
böcek verdik olmadı,
dolaptan et verdik olmadı.
Mahallemizin en yaşlısı süt verin dedi. Onu da yemedi biraz ısıttık gene yemedi.
Bir haftanın sonun da yılan zayıflamaya başlayınca çok üzülerek ikinci bir piknikte salmak zorunda kaldım.