Uzun süredir yazılmamış görünce ve okuduklarıma karşı düşüncelerimi paylaşmak istedim.
Babasını benim büyüttüğüm şu an beraber yaşadığımız bir Oğluşum var. Akıllı, çok hareketli, gözümün içinden ne yapması gerektiğini anlar. Adı Ateş. 5 yaşında. Tarçın rengi ve iri bir Golden. Bahçede ve evde benimle yaşıyor, yalnız evi korumadığını söyleyemem. Eğer niyeti bozuk ya da tipini beğenmediği birini görürse ya da ben sinirlenirsem saldırabileceğini düşünüyorum. Eve yabancı biri geldiğinde eğer onu gözü tutmamışsa göz hapsinde tutuyor ve hareketlerini kısıtlıyor. Bence dost canlısı özellikleri bir çocuğu ya da sahibini koruma içgüdüsüyle ters orantılı. Tehlike anında saldıracağını düşünüyorum. Evin etrafına yabancı biri geldiğinde, komşularımıza ve tanıdıklarına, arabalara ayrı havlama teknikleri var. Ben kimin geldiğini tahmin edebiliyorum davranışından. Aynı köpek çok iyi bir kedi abisi, evde yaşayan hayvanlara dost- bir tavşan ya da civciv- ama bahçeye gelen yabancı hayvanı sokmuyor. Misafir kız ve erkek köpekleri centilmence idare ediyor. Bir yasağı bir kere söylüyoruz, asla ikiletmiyor. Kesinlikle iyi bir yaşam arkadaşı. Oldukça sosyal, tek kusuru iri olduğu için biraz korkutucu ve çok güçlü. Benim ikinci oğlum gibi. Onu çok seviyorum ve eve gelip de hayvan sevmeyen misafirlerimiz onun yüzünden gidip evlat sahibi oluyorlar
Goldenlar bir harika... Cins olduğu için değil, büroya götüreceğim için insanlarla arası iyi diye almıştım. İyi ki onu almışım.