|
Yukarıda yazdıklarım film sahneleri idi. İlki kuzey avrupa ikincisi amerikadan.
Resimlerde ne görüldüğü kişiden kişiye değişir bence; ben 'bi soğukluk' görüyorum mesela, kızım 'buz gibi' derdi herhalde, ama tam oğluma göre bu resim 'sıcacık, ideal'.. Eşimin de seveceğini sanmıyorum. Annem aklıma geldi şimdi, burada olsa bir saat duramaz patlardı, çay bahçesine oturduğunda çevresindeki masaların üçte birini önceden tanıdığını biliriz, üçte biri ile de bir kaç saatte tanışır zaten.. Oğlumun diz üstü bilgisayarı yanındaysa ve internet erişimi de varsa top patlasa umurunda olmaz, kimseyi rahatsız etmez, çöpünü atmaz, sesini çıkarmaz.. Ben kendi adıma canımlı-cicimli 'vıcık vıcık' muhabbetleri sevmem, biraz ciddiyet olmalı, samimiyeti ağızdan çıkan laflardan ziyade bakışlar-mimikler göstermeli..Evden çıkınca yürüme mesafesinde arkadaşlarım olmalı benim, rahatça konuşabileceğim, varsa bir iki derdimi sıkıntımı söyleyebileceğim, 'hadi' deyince birlikte çıkabileceğimiz kişiler olmalı bunlar. Arkadaşlarımız, komşularımız, ailemiz yeri gelince kahkaha atabileceğimiz, yeri gelince ağlayabileceğimiz, yeri gelince de sohbetin dibini bulabileceğimiz kişiler olmalı.. Yukarıdaki resimlerde bunları göremedim ben, görebileceğimi de sanmıyorum.
Tabi, korna çalmayan, yayalara yol veren, birbirine bağırıp çağırmayan trafikte araba sürmek güzel olmalı. Birbirini dolandırmaya çalışmayan insanlardan alışveriş yapmak, ticaret yapmak ta güzel olmalı. Kadınlarımıza güzel davranılan, insanların hor görülmediği toplumda yaşamak muhteşem olmalı. Ancak şu an imrendiğimiz insanların çok ta uzak olmayan zamanlarda birbirlerine, çevrelerine, garibanlara neler yaptıklarını, insanlıkla bağdaşmayan ne tür davranışlarda bulunduklarını biliyoruz, hatta gördük ve görmeye de devam ediyoruz. Sanıyorum geçecek zaman ve kazanılacak para ile biz de resimdekilere benzeyeceğiz, hatta kimi bölgelerimizde benzedik bile..
|