[Penelophe]

Apollon, bir gün Chios adasının engin vadilerinde gezerken, Cyparissus adında bir gençle tanışır..

Cyparissus, büyüleyici şiirler yazan, yiğit bir avcıdır..

Şiirleriyle Apollon’un kalbini çalıverir..

İki genç kırlarda avlanarak ve şiir okuyarak günlerini geçirir..

Apollon’un periler tarafından korunan, kutsal bir geyiği vardır..

Çok dallı ve gelişmiş altın boynuzlara, boynunda elmaslardan bir çelenge sahip,

Bütün insanların onu sevmek için ellerini uzattığı,

Evcil,

Bütün sözcüklerin söyleyebileceğinden daha güzel bir geyik..

Apollon, bu geyiği Cyparissus’a hediye eder..

Cyparissus geyiği herkesten çok sever..

O kadar çok sever ki hiç yanından ayırmaz...

Zengin çayırlar boyunca beraber gezerler..

Kristal sularda yıkanırlar..

Çok sıcak bir yaz gününde, güneşin merhametsiz ışınlarından korunmak, serinlemek için,

Kalın çalılıkların arasına giriverir, kutsal geyik..

Cyparissus ise yakınlarda avlanmaya çıkmıştır..

Çalılıkların arasından gelen bir hışırtı duyar..

Bu, yapraklardan tam seçilemese de büyük bir avdır Cyparissus için..

Yayını gerer büyük avcı ve okunu fırlatır..

Ondan iyi avcı yoktur bu civarlarda..

Büyülü geyik birden çalıların arasından sıçrar ve yere düşüverir..

Cyparissus o an anlar!..

O, çok sevdiği kutsal geyiğini, ölümcül bir şekilde yaralamıştır..

Ve oracıkta ölür kutsal geyik..

Kalbi donar o an Cyparissus'un!..

Kederinin tarifi yoktur..

Sonsuza dek acı çekmelidir artık..

Apollon'a yalvarır;

''Canımı al, bu kederle yaşayamam''!..

Apollon çok sevdiği Cyparissus'un sesine kulak verir..

Bu sınırsız kederi, herkes görmelidir..

Cyparissus'un kalın, gür saçları, karanlık yeşil yapraklara dönüşmeye başlar..

İncecik bedenini kabuklar sarar..

Yaprakları göğe uzanır..

Apollon onu, haşmetli bir servi ağacına dönüştürmüştür..

Ve fısıldar;

''Ben, senin için yas tutacağım, diğerleri için de sen yas tutacaksın''..

Cyparissus, kederin simgesi, ağlayan bir servidir artık..

Cupressus funebris..

Rahşan ERDEM