Yaklaşık 1200 m rakıma rağmen havaların ısınmaya başlaması, ekim dikim işlerine başlamamı söylüyor. Ramazan rehavetine yenik düşsem de bir haftadır bostan işlerine hafif tempoda başladım.
Bezelye, bakla ve soğanları saymazsam sezonu açamadım diyebilirim. Bakla ve bezelyeler çiçekte ama daha meyvalarını göremedik. Soğanları taze olarak tüketmeye başladık.
Geçen yılki kuru soğanları hala bitiremedik. Sanırım kuru soğanlar en karlı yatırımımız oldu.
Bu sene geçen sezon tohumdan ürettiğim arpacıkları da deniyorum. Birkaç sene içinde soğanda dışa bağımlılıktan kurtulacak gibiyim.
Bu sene gübre işini de çözdük. Fabrika yemi yiyen hayvanların gübrelerini bahçeye sokmuyorum. Bir komşumuz sadece doğadan yedirerek keçi yetiştiriyor. Ondan bir römork gübre temin ettim. Fakat traktörü biraz sıkıntılı olduğundan bahçe girişine, en düşük kotlu noktaya boşaltabildik. Taze keçi gübresi.
Köylüler yazın kuru dönemde alsaydın kullanımı kolay olurdu diyorlar, ama yaşını da kullanıyorlarmış.
Gübreleri yukarıya el arabasıyla çıkartıyoruz. Bir kişi el arabasını sürerken diğeri bir iple çekiyor yine de çok zorlanıyoruz.
Bu gübreleri açtığımız dikim çukurlarına koyup bekletiyorum. Dikim sırasında da çukur kenarındaki toprağı çapalayarak çukuru dolduruyor ve dikim yapıyorum. Toprağı sürmüyorum, bellemiyorum. Seneye de ilave toprak işlemesi yapmadan aynı noktalara ekim yapacağım.