Alıntı:
Orijinal Mesaj Sahibi NAZLICAN NAZLI
Hikayenizi roman tadında okudum.. Tebrik ederim.. İstanbul'u tamamen bırakıp işi evi hayalbağ 'a mı taşıdınız
|
Eveeeet!
Hayalbağ'da Oğlumla bir senemizi doldurduk. 30 Ağustos tarihinde de aile Bozcaarmut'ta bir araya geldi.
Eşim ve ben İstanbul'u hemen hiç aramıyoruz.
Çocuklar özlüyorlar fakat geri dönseler burayı da özleyeceklerini idrak etmeye başladılar. Ara sıra, yavaş yavaş üstesinden geldiğimiz zorluklardan keyif aldıklarına, geçen baharda birkaç ay boyunca süren kuş seslerini özlediklerine dair söyledikleri bu durumu ortaya koyuyor.
Manzaramız sanırım hepimizi kendine bağladı. Hiç durmadan değişiyor. Aynı pencereden bakıp her gün farklı bir şeyler görmek çok hoş.
Bir ayı geçkin karla yaşamak, hele köpeğimizin karda çıldırmışcasına neşelenip oynaması. Karakedi'mizin kendine has gariplikleri, köyümüzün tatlı mı tatlı ihtiyarları bizde bağımlılık yaptı.
Şu an sadece ampulleri ve şarj aletini çalıştıran elektriğimiz en büyük derdimiz. İstanbul'dan ziyade el ve ev aletlerimizi, beyaz eşyalarımızı özledik desem daha doğru olacak. Bu baharda çekeceklerini söyledikleri hatları çekerlerse bu hasreti de bitireceğiz inşallah.
İş soranlara "Devletimiz benim yorulduğumu, dinlenmem gerektiğini söyledi. Ben devletime bağlıyım." diyorum. Aslında burada çok işim oluyor. Fakat para kazandırmayan türden.