Evi tamamlamamıza, içine oturmamıza rağmen iskan belgesini alamamıştık.
Son işlemleri de gerçekleştirince, belgemizin hazır olduğunu ve Bolu İl Özel İdaresi'nden alabileceğimizi anlatan bir SMS almıştım. Her zamanki ağırdan alma hastalığım nüksedince, ancak iki hafta kadar sonra Bolu'ya gidebildim.
Fakat yetkili memur "Siz gelmeyince adresinize postaladık
amcacığım." dediğinde dondum kaldım.
Meteliğe kurşun attığım bir dönemde Bolu'ya kadar boşuna yakıt tükettiğime yanmıyorum da, kerli ferli, eline ekmeğini almış, masasına çocuklarının fotoğrafını koymuş bir adam bana amca diyor ona yanıyorum.
İnsan bazı şeylere ilk muhatap olduğunda yadırgıyor haliyle.
"Tamam evladım.
" diyerek köyümün yolunu tuttum.
Bu arada Bolu, Göynük arası 97 km. Virajlı ve bozuk yollar hissedilen kilometrenin 150 olmasını temin ediyor. Başka bir vilayete bağlasak Göynük'ü diye düşünüyorum, 150 km'nin altında hissettirecek bir vilayet bulamıyorum. Eskişehir biraz daha uzak. Bilecik ve Sakarya üç aşağı beş yukarı Bolu gibi.
Uzaklık problem değil ama birçok iş için vilayet merkezine yönlendirilmek sıkıntılı. Devletimiz sağ olsun nüfus yoğunluğuna göre kocaman bir hastane yapmış. Ama uzman doktor yok. Arabadan indikten beş dakika sonra pratisyen hekime derdinizi anlatmaya ya da dişçi koltuğuna oturmaya çalışmak değişik bir şey. Ama diş hekimi "Röntgen çekilmesi lazım." veya "Kanal tedavisi gerekli" derse, yandınız. Bolu'ya gitmeniz gerekiyor. Param var özelde yaptırım da diyemezsiniz. Göynük'te serbest çalışan diş hekimi yok.