|
Dinsizin hakkından, imansız gelir.
İstanbul-Bakırköy'de yaşıyordum. Sokağımızda bulunan parkta kedileri beslediğimiz için, mahalle sakinleriyle papaz olunca, hem şehirden sıkıldığımızdan, hem de hayvanlarla birlikte yaşayabilmek için şimdi bulunduğumuz ilçeye taşındık. 5 tane kısırlaştırdığım kedimle beraber geldik ve burada bahçemize alıştılar. İlk sene bir sorun olmadı. Daha sonra komşulardan biri "kediler bahçemize pisliyor" dedi ve bu komşunun bahçesine 100 dolar verip kedi kovucu cihaz taktırdım ve 3 yıl ses kesildi. 3 yıl sonra "Bu alet işe yaramıyor" deyip caz yapmaya tekrar başladı. Bunun üzerine şu anki meyve bahçemi alarak kendi kedilerimi oraya götürdüm. Kedileri götürürken, yan bahçeden bana bakıp gülmeye başladılar. Bende her zaman olduğu gibi susamadım ve "Bu 5 kedi gidiyor ama merak etmeyin 50 tane sokak kedisine hazır olun" dedim. Bahçeye sürekli tavuk parçaları attım ve bütün mahalle kedileri bahçeye doldu. Belediyeye şikayet ettiler, il halk sağlığına şikayet ettiler. Gelen memurlara "Hayvan hakları kanununu biliyorum, bu hayvanları buradan bir şartla alabilirsiniz, o da kedileri kısırlaştırıp buraya geri bırakmanız şartıyla" deyince önlerine bakarak gittiler. Mahalleli birleşip, evimizi bastılar, Sizi burada yaşatmayacağız dediler.
Sonuç; Evimize saldıranlardan 2 tanesi evini satıp gitti, 3. komşu satılık etti her an gidebilir.
Bu yaptıklarımdan gurur duymuyorum ancak dünyanın sadece kendisi için yaratıldığını sananlara bundan başka nasıl davranılır bilemiyorum. Kedileri, köpekleri, atları, kuşları evcilleştirip hayatımıza sokan yine bizler olduğumuza göre çocuk doğurup çocuğunu çöp kutusuna atan bir anne gibi onları hayatımızdan atamayız.
Kedileri sevdiğini ama çok çoğaldıklarını söyleyenlere de bir sorum var. Acaba bir kediyi kısırlaştırıp bakmayı denediniz mi? Bahçesinde kısırlaştırdığı bir kedi besleyenler merak etmesinler, o kedi başka kedileri oraya sokmayacaktır. Hayvanları tanımadan onlardan nefret etmek çok kolay. Bir hayvan besleyin, bakalım nefret edebiliyor musunuz?
|