[Zerlanist]

Orijinal Mesaj Sahibi Sûz-i Dilârâ

Allah sizden razı olsun sayın Zerlanist, yazınızı gözyaşları içinde okudum.

Tam da artık çocuklarım büyüdü, barınaktan bir kedi yavrusu sahipleneyim diye düşündüğüm bir dönemdeyim. Köpek almayı çok isterdim ama maalesef apartmanda yaşıyoruz. Çocuklarım (ikizler) doğmadan önce günümün büyük kısmı sokak köpekleri (kedileri, kuşları, böcekleri vs.) için harcardım. Yaşadığınız huzuru mutluluğu çok çok iyi bilirim, insana kattıklarını. Van'ın zehir zemberek soğuğunda hayatta kalmak için verdikleri mücadeleyi, uyuz olmuş, çırılçıplak bedenleriyle beton zemin üzerinde birbirlerine yapışık halde ısınmaya çalışmaları, açlıktan bir deri bir kemik gezenleri, onları doyurmak için kasapları dolaşıp koca koca, taş gibi ağır siyah poşetleri, durağa kadar getirip dolmuş şoförünü ikna edip minibüse aldığım günleri yeniden yaşattınız bana.

Çocuklar doğduktan sonra da onları elimden geldiğince takip ettim, akşam eşim geldiğinde hava alayım bahanesiyle onlara koştum, vekil öğretmenlik yaptığımda maaşımın tamamı onlara giden harcamalardan oluşurdu.

Köyde her şeye ve herkese rağmen sokak kedilerini, köpeklerini kolluyorum, buzluktaki etleri, kemikleri aşırıp onlara taşımaktan daha zevkli bir hırsızlık yoktur Tabaklarındaki kemikli etleri sadece kemik kalana kadar kemiren insanlara uyuz oluyorum, ne var azıcıkta çöpleri kurcalayan canları düşünün.
Ben et yemem, ama etli bir yemek pişmişse kendi payımı ayırır, kediciklere koştururum. ...

İnanın sayfalarca yazabilirim, sokakta yaşayan canlar denildimi içime kor ateşler düşer. Onlarla bir kere bir şekilde göz göze gelenler o büyüden bir daha kendilerini kurtaramazlar, meftun, müptela olurlar. Ben insana onlardan daha derin bir huzur, mutluluk veren başka bir şey bilmedim, görmedim şu hayatta.

Selam olsun başka canların derdiyle dertlenenlere, elini taşın altına koyanlara.

Önceden hep sorardım, nereye kayboldu bu iyi insanlar, neredeler?! Bu tüylü arkadaş sayesinde de cevabını bulmuş oldum. Sizlerin yaptıkları yanında bizim yaptıklarımızın esamesi okunmaz, Allah sizden razı olsun. Aynı duyguları paylaşan insanların olduğunu bilmek ne güzel. Ayrıca ne demek efendim, öncesi ve sonrası olarak fotoğraflarını ekliyorum

Orijinal Mesaj Sahibi tarku

Sayın Zerlanist,

Bu kadar uzun bir yazıyı okumayı başarabileceğimi sanmıyordum ama konu kediler ve köpekler olunca becerebiliyormuşum demek ki. Bir hayvan beslemeye başlayan insanın hayatı her yönden değişiyor. Sokakta görmeden yanında geçtiğimiz canlar artık görünür olmaya başlıyorlar. Evinize yeni gelen misafiri kaybetme korkusunu yaşamanızı çok iyi anlıyorum, 8 tane kedim var en genci 10 yaşında ve her an birinin ölebileceği korkusuyla yaşıyorum. 10 yıl önce ölen ilk kedimi hala unutamıyorum. Bir canlıyı hayatına sokmayan birinin bu korkuyu anlaması imkansız.

Zaman ayırdığınız için teşekkür ederim, aynen dediğiniz gibi oldu. Özellikle, orta doğuya çalmaya başlayan bu coğrafya da, bazı cühelanın hayvanlara olan bakışı zaman zaman insanı çileden çıkarıyor. Bu gariplerin ihtiyaçlarını karşılamak kadar, güvenliklerini sağlamak da bize düşüyor. Neyse ki son 1 2 yıldır ciddi bir yol kat edildi bu konuda. İnsanlar sahip çıkmaya başladılar. Size ve kedilerinize sağlıklı, uzun bir hayat diliyorum. Şunu da eklemek istiyorum, bir canlının ölümü değil insanın içini yakan, önemli olan bir canlının nasıl öldüğü. İki tane toplum zararlısı it kopuğun yakalayıp, saldırgan yetiştirilmiş bir pitbullun önüne attığı çelimsiz sokak kedisi de ölüyor, evde yumuşak minderinin üzerinde gerinen kedi de ölüyor. İkisinin yaşamı arasında ki fark iç yakan.