|
Ben Tarsus'ta Ocak ayına kadar saksıyı dışarıda tutuyorum, hâlâ yeşil oluyor suyu çoktan kesmiş olmama rağmen. Sonra yeşil saksıyı boşaltıp soğanları çıkarıp yıkıyorum, mantar ilaçlı suda bekletiyorum. Gazete kâğıdı üzerine serip suları sızıp gazete tamamen ıslanınca yeni ve kuru bir başka gazeteye seriyorum, burada kuruyor. Sonra kese kâğıdına alıp kaldırıyorum. Mart ortası veya nisan başları dikimi yapıyorum. Bir haftaya kalmadan filiz sürüyorlar.
İki sene önce akrabama hediye ettiğim sümbülteber soğanını ilk yıl yukarıdaki benim yöntemimle ikinci yıl (bu yıl) da mecburiyetten sizin yukarıda bahsettiğiniz şekilde diktik. Ancak boyu şu an serçe parmağı kadar bir şey. Haziran ortası olmasına rağmen büyümekte çok geç kaldı.
Sümbülteber verimsiz toprak ve susuzluğa karşı dayanıklı. Var olma mücadelesinde başarılı olabiliyor. Ancak benim anladığım güneşsiz kalmaya ve uyanmaya başladığı dönemde soğanın sökülüp yeniden dikilmesine karşı hassas. En azından gelişmeyi aşırı yavaşlatıyor bu durum.
|