|
Hani hepimizin çocukluk anısında aklında kalan bir çiçek olur ya işte benim için hatıraların en güzelidir episcia. Canımdan da öte sevdiğim bir can var hayatta, her episcia ya baktığımda aklıma sabahları yapılan kahvaltılar, çaya karanfil katılmış mis kokuları, kızartılmış ekmeği, en önemlisi ise en değerli varlığım anneannemi hatırlatır bana. Öyle çok özledim ki onu her an yanıda olsa doyamıyorum sanki, her telefonda konuştuğumda özlemden sesim titrer.
Sarı ve pembe açan episcialarım vardı bir zamanlar ama benim kalbimde bir tek kırmızı çiçekli episcia var, eğer bir gün bir yerde karşılaşırsam çok pahalı bile olsa saksısı ile satın alacağım ANA hatırasıdır benim için. Benim gül kokulu anneannem birbirimize çok bağlı olduğumuz halde kader bizi dünyanın ayrı ülkelerine sürdü ama pamuk ellerinle dokunuşunu, bal rengi gözlerinle bana bakışını ve kıpkırmızı episcianı unutamam.
Eee nerden nereye geldim, içim doldu birden bire gurbetlik zor şey ama neyse kısa keseyim. Bu bitkiyi anneannem çok severdi seneler önce anneannem buraya gelirken taa İstanbul'dan taşıdı getirdi zaman içinde büyüdü kocaman oldu ama sonrasını ne siz sorun ne ben söyliyeyim (koskoca saksısı ile çalındı) o seneside en soğuk kış aylarından biride olunca anneannemde kaybetti dev bitkiyi. Hani olduda bir yerlerde görüp duyarsanız bana özelden haber vermenizi rica ediyorum .
O zamanlardan kalma bir anıyıda sizlerle paylaşayım.
|