Bu sayfalara epeydir uğramamıştım, Kuzey'in yüzündeki o üzgün, masum ifade canımı çok acıttı. Van'da Garip adını verdiğim sokak köpeğimi hatırladım. 12 kişilik yavru köpek grubunun en irisi olmasına rağmen en mazlumuydu. Diğer yavrular gelip önünden yemeğini alıverirlerdi hırlayarak hiç sesi çıkmazdı.
Kısırlaştırma ve aşılar için götürdüğümüzde kafese koydurduğum için bana küsmüştü, Garip diye seslendiğimde arkasını dönmüştü ve üç gün boyunca küs kaldı bana. Serbest bırakınca yine barıştık, başını okşamama izin veriyordu o sulu sulu gözleriyle bana bakarak.