|
Merhabalar.
Şu sıralar benim de kedilerle başım dertte. Daha doğrusu komşularla dertte. Ufak bir mahallede bahçeli müstakil bir evde yaşıyorum. Komşular yirmi senelik komşular. Kendimi bildim bileli bahçemizden kediler eksik olmamıştır. E haliyle karnı buralarda doyan dişi kediler varsa burada doğurmaları ya da yavruları büyüttükten sonra peşlerine takmaları kaçınılmaz oluyor. Ne zaman bahçede yavru kedi olsa özellikle karşı komşumuzla sorunlar da baş göstermeye başlıyor. Önceki senelerde bahçesindeki fareleri öldüren fakat yemeyip orada bırakan kedilerden şikayetçiydi ve en son ciddi kavgalar yaşandığı için kedileri nereye bırakacağımızı da bilemediğimizden mecburen sakin bir mahalleye ağlaya ağlaya bırakmak zorunda kaldık. Akıbetleri ne oldu bilinmez.
Şimdi ise yavrular bahçelerindeki çimleri eziyor diye rahatsız oluyorlar. Sütten kesildiklerinde bırakacağımızı söylediğimiz için iş henüz ciddiye binmedi ama bir aydır hergün defalarca şaka yollu yapılan uyarılar huzursuzluğuma huzursuzluk katmakta. Özellikle de şu mübarek günlerde yaşadığım huzursuzluğun haddi hesabı yok. Sabah onların işe gideceği vakte kadar uyanık kalmaya çalışıp kedileri kontrol ederek çağırıyorum, arabalarının altına girmişseler diye sırf onlara rahatsızlık yaşatmasınlar, uğraşmasınlar diye. Bunu söylediğimde de sen uyuduktan sonra hepsi yine burada diye tepki alıyorum. Öğlenden akşama kadar belki elli kere aşağı in çık yapıyorum yine aynı sebepten. Gece desen yine zamanım bahçe ve balkonlarda geçiyor. Ruh sağlığım ciddi ölçüde bozuldu diyebilirim ama ben bu kadar özverili davranmaya çalışırken komşularımın bana yaşattığı huzursuzluk hakkında en ufak fikirleri olduğunu sanmıyorum. Neticede sokak hayvanı bağlasan bağlanmıyor, kafese koysan durmuyor. Ayrıca bunlar harici bir dünya kedi köpek dolu buralar zaten.
İnsanların hayvan sevmemelerini anlayabiliyorum. Fakat sahipsiz hayvanların karnını doyuranlardan anlayış beklerken biraz olsun sevmeyenler de anlayış gösterse hiç de fena olmaz diye düşünüyorum. Sırf mahalleye, bahçeye gelen kedileri doyuruyoruz diye bu kadar eziyeti de hakettiğimizi sanmıyorum. Bu hayvanları birileri doyurmasa tamamen sersefil olacaklar, kendi beslemek istemeyenler en azından besleyenlere engel olmasın. Hiç olmazsa bahçeye giriyorlar gibi basit sebeplerden dolayı...
Bunca sıkıntıya katlanmamın tek nedeni de kedileri annelerinden koparmamak. Sütten kestiğinde kısırlaştırmayı düşünüyorum en azından bir tanesini kurtarmış olurum diye. Keşke gücüm hepsine yetse... Sonuç olarak bu 4 yavrucağızı da sahiplendiremeyeceğimizden ötürü buralardan bir şekilde uzaklaştırmak zorunda kalacağımız aşikar. Başlıkta sorunundan bahseden arkadaşın durumu ekstrem bir durum olmuş, karşılıklı anlaşarak ve hayvanları incitmeden böyle durumlara bir çare bulunması muhakkak. Dilerim bir gün herkes hayvanlara da merhamet göstermeyi öğrenir.
|