Alıntı:
Orijinal Mesaj Sahibi ilksenozturk
sizin gibi hayallerim vardı benimde.
büyük hayaller.
ama sonra yaşam şartları gereği küçükten başlamak gerek dedim.
ulaşımı oldukça sıkıntılı olmasına rağmen, kendi evimi bırakarak kirada başka bir eve geçtim.
bahçesi var diye, kızım o zaman 8 aylıktı, o bahçede emeklesin diye.
çok isterdim tavuklarım da olsun, köpeklerim de olsun. onlar da ilerde olur inşallah.
ben şimdi 30m2lik küçücük bahçeme dünyamı sığdırdım. evin bir odasına da tüm çiçeklerimi...
çünkü şimdi benim de eşimin de hayallerimizi elde edebilmek için çalışma zamanı, bitiktirme zamanı.
en azından küçüğünden başlamış ve bu yaşlarımızı ıskalamamış olduk. sonrası inşallah anlattığınız gibileri de olur, ki zaten hayellerimiz ortak.
hayalleriniz çok güzel, Allah kısa vakitte nasip etsin.
ama büyük adımlar.
kolay değil, çocuğunuzu köy okulunda okutma kararı vermek, etrafınızı gördükçe, duydukça. beni büyüdüğünde daha iyi anlayacaksınız.
kolay değil o kadar canın kedinin köpeğin ineğin sorumluluğunu taşımak.
biyerlere, birilerine uzak olmak
hiç kolay değil.
ben kendimi de tartıyorum attığım bu küçük adım ile, dirhem dirhem olsun, kendimden emin olayım da öyle cesaret edeyim istiyorum. sabrediyorum.
adımın illa en büyüğünü atmadan da, daha küçük adımlar ile işe başlayabilirsiniz. bu tip alternatiflerinizi de değerlendirin derim.
|
günaydın
ne güzel ufakta olsa bir yerden başlamışsınız, inşallah ilerde hayalinizdeki bahçeye de kavuşursunuz, kızınız şanslıymış, şansı ömür boyu devam eder inşallah
biz artık belli bir yaşa geldik, birkaç yılın içinde emekli bile olabiliriz, İstanbul'da yaşıyorum ve tekstilde çalışıyorum, tekstilde çalışanlar eminim beni çok iyi anlarlar artık bu hayat bunalttı, işyerim evime 30 dakika mesafede ama trafikten 3,5 saatte eve geldiğim günler oldu... insanlarla uğraşmak ayrı sıkıntı...
bende hep çiftlik hayali kurarak yaşadım, bilgisayarımda masa üstünde inek resimleri var
odamı çiçekle doldurdum ve yatırımlarımı bir gün çiftlik kurmak üzerine yaptım, hatta şöyle söyliyeyim mimar Sinan ün. moda bölümü mezunuyum, geçen sene açık öğretimde ikinci üniversitelerin sınavsız olduğunu duyunca hemen tarım bölümüne kayıt yaptırdım, tarım beni daha mutlu eden bölüm oldu,bu yıl rahatsız olduğum için sınavlara giremedim maalesef ama inşallah bu bölümü de bitirip daha bilinçli bir şekilde çiftçi olucam
köy okulu konusunda da hiç bir sıkıntım yok, inşallah ta olmaz, okumak isteyen çocuk dağda çobanda olsa okuyor, İstanbuldaki okullar konusuna hiç girmek istemiyorum,
4 gün önce orduda yeğenimin yaşadığı bir olayı anlatayım, henüz 13 yaşında aynı okula gittiği 4 kız karne günü yeğenimi okulun bir yerine çekmişler ve bir tanesi dövmüş, diğerleri sevinç çığlıkları atıp küfür ederek dövvv dövv diye bağırıyorlarmış, bir tanesi de cep telefonuyla kameraya çekiyormuş.....en son saçından tutup başını duvara vurmuşlar ,yavrum kan içinde kalmış öğretmenleri gelip hastaneye götürmüşler ve bu olay ordunun en bilinen okulunda yaşanıyor.... şehrin merkezinde... bunu yapanlarda 13 yaşında kızlar !!! geçirdiğimiz şoku düşünün..
sorumluluk mutlaka zor , zaten birden bütün hayvanları alamam , önce arsa, sonra yavaş yavaş hayvancıklarım gelir ,bakımı öğrendikçe de sayıları artar, bir bilenden yardım alırız, biraz da deli olmak lazım
benim deli yanım var, eşimse tam tersim çok tedbirli sağlam adım atmaya çalışır bir şekilde dengeyi kurarız inşallah...
biraz uzun oldu galiba
sayılar...