Sayın Sakaki ve sayın Sagol; çalışmalarımı olumlayan düşünceleriniz için samimi olarak teşekkür ederim...
2006 da ağaçlarımı çeşitlendirme sıkıntısı çektim. Parklardan ve özellikle İzmir Fuarındaki inanılmaz çeşitlilikteki ağaçların tohumlarını topladım hem de bir bayram günü misafirliğe gittiğim evden sıvışarak... Tohumları ilk diktiğimde bir hafta sonra hepsini yoklamaya başlamıştım. Bazılarının çay tabağının içinde pamuk arasında çimlenişini seyretmiştim... Heyecanlanmıştım, sevmiştim, saksıdan başını çıkaranlara tek tek hoşgeldiniz demiştim... Hoş geldiler... her mevsim ayrı bir ruh haline sürüklendim onlarla, ama en çok baharlarını sevdim ağaçarımın, yavaş yavaş uyanmalarını seyretmek benim iç dünyama ayrı bir huzur-keyif kattı... Onlardan öğrendim, onlara öğrettim... Meşe'ye, üç yıl en alttaki sürgünü versin diye ne diller döktüm... Anlaşamadıklarım da var tabi, akasyayla hiç anlayamadık birbirimizi, bu senenin başında kendi haline bıraktım... Defne'yle Erguvan ise hep çocuk kalmak istiyor... Ombu ayazda hastalanıyor hemen, Karaağaç'ın bir parça kesilmiş kökü düşsün toprağa yeter ki, yaşam fışkırıyor...
Yıllar ne çabuk geçmiş anlayamadım bile... Demem o ki; acelem yok, onlarla birlikte yavaş yavaş olgunlaşmak, gelişimi-değişimi yaşamak hoşuma gidiyor...
sayın Sagol; tohumdan başladığınızda yaklaşık olarak 5-7 yılda, çalışma bonsai formuna girmeye başlıyor...Bonsai'nin yaşayan ve sürekli gelişen bir ürün olduğunu düşünürsek bu süre o kadar da uzun gibi gelmiyor.
Çalışmalarınızda kolaylıklar ve sabırlar diliyorum...
