Seferihisarlı dostlarımız Ağustos ayı geldiğinde enginar dikme zamanı geldiğini söylediler. Enginarı nasıl dikeceğimizi bilmiyorduk. Bademler köyünün deniz tarafında kalan azmak bölgesinde yoğun biçimde enginar yetiştiriliyordu. Biz de eşimle bir hafta sonu orayı ziyarete gittik. Enginar bahçelerinden birinde köylüler çalışıyorlardı inip hatırlarını sorduk meramımızı anlattık. Hemen ilgilendiler. Sonradan tarla sahibi olduğunu anladığımız bir bey “oğlum oradan abinlere güzel enginarlardan hazırla bakayım” diye talimat verdi. Onlar hazırlayana kadar bize çay ikram edip ne yapacağımızı anlattı. Elimizde kocaman bir torba enginar kökleri ve bilgiyle sevinçle bahçemize döndük.
Bahçe sahibinin anlattığı gibi şut çuvalın altına koyup suladık orada iki gün kalmalı imiş. Bu arada biz de onun anlattığı gibi enginarların yerini hazırladık. Ve tel örgülerin önüne bir sıra halinde diktik. Aradan 20 gün geçti Seferihisarlı kadim dostumuz bize 20 kök kadar nisan sonu mayıs ortalarında başları olgunlaşan başka bir cins enginar getirdi. Arkadan meşhur erkenci Karaburun enginarı rahmetli Mehmet Ayvaz dan geldi. Böylece bizim bahçenin iki sırasına yaklaşık 80 kök enginar dikildi. Aralık ayından başlayarak hazirana kadar enginarımız olacaktı. Çok sevinmiştik. Sitedeki tüm komşular el birliği ile bahçeye habire bir şeyler dikiyor ve ürünleri onlarla paylaşıyorduk.
O yaz öyle geçti. Hava soğuyup yağmurlar başlayınca bahçeye dikeceğimiz ağaçları alma zamanının geldiğini düşünerek hangi ağaçları dikeceğimizi araştırma başladık. Dikmek istediğimiz meyveleri sıralayıp internetten cinslerini araştırdık. Bahçemiz koşullarına uygun fidanların isimlerini ve sayılarını çıkartıp Ödemiş Ovakent e gittik. Ege bölgesinin fidan yatağı olan bu belde de önceden internetten seçtiğimiz fidancıya gidip sertifikalı fidanlarımızı aldık. 2011 yılı Ocak başı gibi fidanları toprakla buluşturduk.
Enginarlarımız büyümeye başlamış hatta kafa bile bağlamıştı.
