[agozce]

Sokak köpekleri üzerine güzel bir yazı.

Yazı: Barışkan Ünal

''Sokak köpeği'' veya ''cins olmayan köpek'' olarak tarif ettiğimiz ırklara dairdir bu yazım... okursanız sevinirim....

Yurt dışında yaşıyorum ve cins dediğiniz her ırkı gördüm burada ama ''sokak köpekleri'', ''cins değil'' diye adlandırdığınız Türkiye'nin o ırkını hiç görmedim.

O nedenle, hiç aklınızdan geçirdiniz mi çocukluğunuzdan beri köşede bucakta gördüğünüz için ''değersiz'' kıldığımız bu ırklar belki de bizim ırklarımızdır, Anadolu'nun ırkıdır, Anadolu'dur!!!

Hiç yüzlerine baktınız mı ''sokak köpeği'', ''cins olmayan'' dediğiniz köpeklerin; gözleri karadır, kaşları karadır, tıpkı Anadolu halkı gibi; bizim tenimiz yanıktır, onlarınsa tüyleri; bizim itiraf edelim burnumuz biraz heybetlidir; onların da burnu uzun ve büyüktür...

Heybetlidirler bizim gibi ama aynı zamanda o heybetin, sertliğin altında tertemiz bir kalp yatar aynı biz Anadolu insanı gibi...

Hayat onları körpülemiştir bizim gibi, ama yine de mutludurlar bu topraklarda olmaktan yine Anadolu insanı gibi...

Hiç düşündünüz mü belki de onlar bizim köpeklerimiz, bizim ''cins olmayan'' değil, ''has, halis'' köpeklerimiz...

Evet karışıklar, melezler, safkan değiller, hangimiz öyleyiz ki!!

Hiç düşündünüz mü bu Hitit, Frig, Osmanlı gibi birçok devlet ve medeniyete annelik eden bu toprakların insanı olarak biz ne kadar safkanız, hiç düşündünüz mü belki bizler de onlar kadar bir karışımız, harmanız, ebruyuz... Peki neden kendimizi asil kılıyoruz da onları ''sokak''larla, ''cinssizlikle'' damgalıyoruz.

''Cinssiz'' olarak tarif ettiğimiz o köpekler, o kadar Anadolu, o kadar biz ki, aslında onları ''sokak köpeği ve cinssiz'' olarak tarif edince belki kendimizi de ''Anadolu insanı'' değil, ''sokak insanı'', ''cinssiz insan'' olarak tarif etmeliyiz?!!!

Hiç hoşunuza gitmedi değil mi bu tabir, o zaman niye bizden olana da söyleyelim?

Hadi gelin, vazgeçelim bu terimden, yakışmıyor Anadolu'nun kültürüne, yakışmıyor Anadolu'nun yaşam çeşitliliğine, insanımızın kara gözüne, kara kaşına, yanık tenine, heybetli burnuna...

Biz ebruyuz, onlar da bizim gibi bir ebru, renklerin karıştığı, güzelliklerin kaynaştığı tertemiz bir desen...

Gelin onlara başka bir ad verelim, ''Anadolu köpeği'' diyelim, ''ebru'' diyelim, yeni bir ad verelim, ne isterseniz onu deyin, ama ''melez'', ''sokak köpeği'' demeyelim, hele ''cins değil'' hiç demeyelim....

Yazı: Barışkan Ünal