meğer sardunyalar benim için bir neşe kaynağıymış. ufacık bir daldan bile hemen hayata tutunduklarını, bu kadar hayat dolu bu kadar neşeli olduklarını bilmezdim
ta kiii annemin pembe sardunyasından minik bir dal koparıp kendi evimde ekene kadar. beni hiç üzmeden bir kaç gün içinde yeni yapraklar çıkarmaya başladı. ve şimdi gördüğünüz üzere pek canlı
ve hiç çiçeksiz kalmıyor maşallah
en son resimdeki ise komşumun beyaz sardunyası. tatile giderken saksısı devrilmiş günlerce topraksız susuz kalmış çiçekleri kurumuş yaprakları sararmış. hemen eve getirip bir yoğurt kovasına ektim bana minnettarlığını sunmak ister gibi bir kaç gün içinde 3 tane filiz verdi. bir dalını da koparıp kendi sardunyamın yanında ekmiştim. artık o da beyaz çiçeklerini göstermek üzere.