Ahlat Ağacı
Eşin dostun yaşıyor bak bahçelerdeSen çıplak bir doruğun üzerindesinTam rüzgârın engini sardığı yerdeYekpare bir mavilik üstünden akarAltında köklerini sıkan bir toprak varDertleşir durursun gölgenleBazan öyle yakın geçer ki kayan yıldızlarHalini soruverecek sanırsınDağılır üstündeki yeşil sükûtÜmitle kımıldanırsınBakma sana bir ad verdiklerineYerle gök arasında bir karaltısınVe bütün dünya seni unutmuşSanki kim bilecek yaşadığınıGelmese dallarına birkaç fakir kuşNe de dolmaz çilen varmışİlk defa kırağı yaktı canınıAşkı sonra bulutlarınRüzgârın cilvesi değil miydiDöken yapraklarınıDurmuşsun kırların bir ucunaAh senin halin köylü haliYaşarsın kıraç topraktaServi-simin misali