Bir Ağaç
bir ağaç tanırdım eskiden
alabildiğine sıcak alabildiğine yalnız.
ben geç kalmış göçmen kuş
kalmışım bu soğuk şehirde

bir kış yağıyor...
kanatlarıma kar...
bulduğunda beni...

çıplak dallarında ısıtırdım
içimdeki yalnızlığımı.
ben giderdim bazen,
hiç gitme demezdi zaten,
yaprakları yemyeşil ağaçlara uçardım
ama yalnızlığım kalırdı içimde
sabahları hemen ona giderdim
çıplak dallarına sarardım yalnızlığımı

ben bir kış...
yağıyor kar
bulduğunda beni.

bu şehirde geceler zehir gibi soğuk
önce zehir gibi soğuk geceleri sevdik birlikte
birlikte ve soğuktuk

dallarında kaç geceler eskittim
her mevsim kış oldu bana
her yalnızlığa ortak ettim kendimi
bir ağaç kadar yalnız olmayı seçtim seninle
uçmak varken başka şehirlere.

bir beni
yağıyor kış...
bulduğunda kanatlarım kar.

bir sabah yalnızlığımı ısıtmak için geldiğimde
yeni açmış çiçekler gördüm sende
yeşil ama soğuktu dalların
içine baktım ama yoktun orda
artık yoktun,
gitmiştin...
dallarındaki yalnızlığını da alıp gitmiştin...
elimde sadece boş bir kabuk kalmıştı

artık anlamıştım
kar nasıl soğukluğunda saklıysa kışın
sen de kendi çıplak yalnızlığında saklıydın...
başka göçmen kuşlar da kondu yemyeşil dallarına
ama hiçbiri yalnızlığını ısıtamadı benden sonra...

ve bir ağaç tanıyorum şimdi
alabildiğine soğuk alabildiğine uzak
ben bir göçmen kuş
gidiyorum bu şehirden...

bir kış...
bir kar...
bir ben...
bir sen...